Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ; ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΓΙΟΚ...

(Δημοσίευση: 26 Ιουνίου 2007) Ὁ φίλος -καὶ τακτικὸς σχολιαστής- Ναπολέων μᾶς ἔστειλε τὸ παρακάτω κείμενο σχολιάζοντας τὶς "Τρεῖς τάσεις τῆς πολιτικῆς θέλησης" τοῦ Ἀνρὶ Λεφέβρ (βλ. στὴν στήλη "Θέματα"). Δὲν πρόκειται, λέει, γιὰ ἁπλές "κοσμοθεωρήσεις" ἀλλὰ γιὰ στάσεις ζωῆς. Πῶς οἱ δυνητιστὲς καταντοῦν ἐκσυγχρονιστές; Τί σημαίνει νὰ ἀναζητεῖς τὴν δυνατότητα σήμερα; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ ἀδύνατου;
Ὁ Ναπολέων ἀγγίζει τὰ θέματα μὲ ἐκείνη τὴν δροσιὰ ποὺ μᾶς ἔχει λείψει... Ἐγώ ποὺ τὸν γνωρίζω, εἶμαι βέβαιος πὼς οἱ ἀναγνῶστες τοῦ "φυλλομάντη" θὰ ἔμεναν ἄφωνοι ἐάν μάθαιναν πόσων ἐτῶν εἶναι ἡ ἐφηβία του καὶ ἀπὸ ποιὰ γενιὰ βγαίνει...(Γ.Φ.Φ.)

Μετά σαράντα χρόνια, πώς να σχολιάσεις έναν Λεφέβρ; 
Φρονίμως ποιών θα το αποφύγω. Θέλω όμως να σάς πώ τίς δικές μου παραδοξολογίες, αυτές που νομίζω ότι αγγίζουν την παραπάνω κατηγοριοποίηση ( τί βαρβαρισμός κι αυτός...).

1η. Λόγος και Φαντασία έχουν μιά πρωταρχική, τεράστια κατά τη γνώμη μου, διαφορά: Ο Λόγος για να υπάρξει χρειάζεται ένα ορθολογικό σύστημα ιδεών. Να λάβει δηλαδή το ζητούμενον, που δίδασκε (ως παράδειγμα προς αποφυγήν...) το σχολικό βιβλίο «Λογικής» της 8ης Γυμνασίου... Τότε, προ ...αμνημονεύτων χρόνων. 
Άρα Λόγος δεν υπάρχει. Έτσι απλά το βλέπω εγώ. 
Η Φαντασία, αντίθετα, δεν χρειάζεται καμμιά απολύτως δικαιολογητική βάση: Υπάρχει «αφ' εαυτής» που λένε. Δεν τής χρειάζεται να έχει κανόνες. Όραμα είναι και ως τέτοιο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. 
Όποιος θέλει, όποτε θέλει οραματίζεται, φαντάζεται ό,τι θέλει και για όσον καιρό θέλει. 
Καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία (ως τώρα τουλάχιστον... να μην ξεχνάμε και τον Όργουελ...) δεν έχει καταφέρει να το απαγορεύσει, να το σταματήσει αυτό.

2η. Χωρίς Φαντασία ΔΕΝ θα υπήρχε Επιστήμη. Ας νομίζεται ευρέως ότι η Επιστήμη στηρίζεται στον Λόγο, λάθος είναι, σκεφτείτε το... Μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια, αποκαλούμενα, λογικά μέσα, λογικές μεθόδους αλλά δεν στηρίζεται στον Λόγο. Αν στηριζόταν εκεί θα έπρεπε να είναι αναλλοίωτη. Κάνω λάθος; Αν δεν ήταν αναλλοίωτη, στηριζόμενη στον Λόγο, τί σόϊ Λόγος θα ήταν ο Λόγος; Κι αν ήταν αναλλοίωτη τί σόϊ Επιστήμη θα ήταν;;; Θα είμαστε ακόμα στον Αριστοτέλη..., ας πούμε. 
Μπορείτε να διανοηθείτε έναν Ηράκλειτο, έναν Αριστοτέλη, Ευκλείδη, Γαλιλαίο, Κοπέρνικο, Rieman, Νεύτωνα, Δαρβίνο, Άϊνστάϊν, Παπανικολάου, Χώκινγκ (έτσι για να πιάσω τα πιό «χτυπητά» ονόματα) χωρίς Φαντασία;;; Μηδενικούλια θά 'τανε από επιστημονική άποψη (κάτι σαν τον υπογράφοντα, να πούμε...), πατσές θα ξύνανε! 
Και που να πιάσουμε Νταβίντσι, Μπετόβεν, Μότσαρτ... Ατέλειωτος ο κατάλογος των φαντασιόπληκτων.

3η. Μπορεί καμμιά Εξουσία, όσο σκληρή, ανελέητη, μοχθηρή κι αν ήταν (Ιερή Εξέταση, Χίτλερ, Πόλ-Πότ...), να μήν κατάφερε, κι ίσως δεν καταφέρει ποτέ, να σκοτώσει τη Φαντασία, η Φαντασία όμως σκοτώνεται, πεθαίνει, όταν γίνει Εξουσία. «Δεν σηκώνω κουβέντα» σ' αυτό! Το πιό άμεσο παράδειγμα, το πρώτο που μού 'ρχεται στο νού, είναι της χριστιανικής διδασκαλίας. Υπάρχει πιό τρανό παράδειγμα φαντασιακού οράματος από αυτήν;;; Αγαπάτε αλλήλους. Δυό λεξούλες είπε και ...«καθάρισε» ο δικός σου. Αγαπάτε αλλήλους. Τεράστια Φαντασία! Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς το περιβάλλον και τη χρονική στιγμή που εκστομίστηκε η φράση! 
Κι ήρθε ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας κι έκανε Εξουσία -γιατί αυτό τον συνέφερνε, «εν τούτω νίκα»- αυτή τη μεγαλειώδη Φαντασία. Και την ...πέθανε. Την έβαλε «στο λούκι» για να καταντήσει στο τρέχον κατάπλασμα, μέσα από μυριάδες Νύχτες Βαρθολομαίου. 
Αμφιβάλλει ακόμα κανείς ότι η Φαντασία πεθαίνει, όταν γίνει εξουσία;;;

4η. Λάθος λοιπόν το σύνθημα του Μάη '68. Τί να περιμένεις όμως από -κατά Λεφέβρ- δυνητιστές; 
Να κρεμάσουμε πλερέζες λοιπόν, όσοι απροσάρμοστοι στη «λογική» πραγματικότητα; Όσοι ονειροπόλοι, φαντασιόπληκτοι, εκστασιαζόμενοι με το παράλογο όραμα ενός κόσμου με ανθρωπιά; Να περιμένουμε να μάς λυώσουν οι (τόσο φοβισμένοι εγωϊστές) χειριστές της Εξουσίας;;; Να μην βρούμε κάποιο «κόλπο» να πάρουμε την Εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράμματα σύμφωνα με τη Φαντασία μας;;; Θα αλλοτριωθούμε όμως... Θα την πατήσουμε... Άσε καλλίτερα, κάτσε στο μαντρί σου... Ζήσε με τη Φαντασία σου. Μακρυά από την Εξουσία. Τότε όμως δεν θ' αλλάξει τίποτα, θα τα ισοπεδώσουν όλα οι αρχαϊκοί και οι εκσυγχρονιστές!

5η. Κι όμως υπάρχει τρόπος... Να ζούμε με Φαντασία και να αλλάζουν τα πράμματα σύμφωνα με αυτή (ή περίπου, τέλος πάντων, μή βαράτε...) ΧΩΡΙΣ να έχουμε την Εξουσία. 
Ποιός είναι, θ' αναρωτιέστε, γίνονται τέτοια πράμματα, γίνονται αλλαγές σύμφωνα με τα οράματά μας, χωρίς νά 'χουμε το ...Pouvoir ??? 

Γίνονται με το παράδειγμα. Με το να ζούμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΕΜΕΙΣ οι δυνητιστές, ο καθένας μας, σύμφωνα με τις αρχές που η Φαντασία μας δημιούργησε.

Είναι μεταδοτικό, ξέρετε. Όπως και το χαμόγελο. Εξαπλώνεται αμέσως. Επικρατεί. Ίσως όχι πέρα για πέρα στη διάρκεια της ζωούλας μας. Μπορεί λίγο να επικρατήσει, όσο ζούμε. Λίγο, όσο πατάει η γάτα. 
Δεν σάς φτάνει όμως αυτό;;; 
Φοβισμένοι εγωϊστές, αχόρταγοι είστε;;; 
Τέτοιοι είναι οι «άλλοι» και ιδέστε τα χαΐρια τους...

Για όποιον (θα έγραφα και «όποιαν», αλλά δεν τις πάω αυτές τις ψευτοευγένειες...) έφτασε διαβάζοντας έως εδώ τόν ευχαριστώ από καρδιάς και τού ζητώ συγνώμη για το σχοινοτενές σχόλιο.

αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη

Ναπολέων

	1. 02-07-2007 23:19
	Εύχομαι να μην κουραστείς! Αγαπητέ Ναπολέοντα,  Δεν σου κρύβω ότι μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Πολύ περισσότερο όμως με εντυπωσιάζει η γαλήνη και η ανθρωπιά που αναδύεται από το λόγο σου.  Εύχομαι να μην κουραστείς να μας τα παρέχεις.  Αυτά τα ολίγα για τώρα. Στο μέλλον θα επιχειρήσω ένα πιο ουσιαστικό διάλογο μαζί σου.

Αλέκος Βαρβέρης