ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΛΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

(Δημοσίευση: 11 Δεκεμβρίου 2008). Ἐνδιαφέρουσες ἐνστάσεις διατυπώνει ὁ ἀναγνώστης μας Τ.Δ. παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ ἐπίσης ἀναγνώστη μας Φυλλοψάχτη ποὺ δημοσιεύθηκε πρόσφατα μὲ τίτλο "Τοῦ ψιθύρισα νὰ πάει καὶ τοὺ φώναξα νὰ γυρίσει" (βλ. στὴν Στήλη Ἐπὶ-καιρῶν).

Αγαπητε Φυλλοψαχτη, ΙΣΩΣ να εχεις καποια δικια, ομως μαλλον υπερβαλλεις λογω συναισθηματικης φορτισης. Ολοι ομως γνωριζουμε οτι η λογικη και το συναισθημα δεν εχουν σχεση.  Διοτι το μεν εκφραζει το λογικον, το δε το επιθυμητον και το συναισθηματικον. Αυτο περαν της καθημερινης μας εμπειριας, ειναι και επιστημονικα αποδεδειγμενο. Εδω, σ' αυτη τη δυσκολη κατασταση, χρειαζεται να πρυτανευσει η λογικη, τουλαχιστον απ' τους ενηλικες.  Παντα οι μεγαλοι , σε ηλικια, σε εμπειρια και γνωση,  ειχαν την ωριμοτητα και ψυχραιμια να δωσουν λυσεις σε δυσκολες καταστασεις...

...Τα παιδια εχουν κι αυτα τα δίκια τους και τα προβληματα τους, - κι ας τους τα δωσαμε ολα, εχουν π.χ. τα πιο πολλα κινητά στην Ενωμενη Ευρωπη Κατακεφαλης, - ομως δε μπορεσαμε να τους εξασφαλισουμε μια σιγουρη απασχοληση στη ζωη τους, και μια σταθερη ανοδο του βιοτικου επιπεδου, οπως ονειρευτηκαμε.  Φυσικο ειναι να διαμαρτυρονται, δεν πρεπει ομως να παρασυρονται σε αδιεξοδες πρακτικες και τυφλη βια.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ φυσικα κανεις απ' τα παιδια πολιτικη ωριμοτητα και σχέδιο, πρεπει ομως να ξεχωριζουν την τυφλη βια απ' την ειρηνικη διαδηλωση.  Ακριβως σ' αυτο το σημειο εγκλωβιζεται η σκεψη τους και γινεται σχηματικη, διοτι δεν εχουν την ωριμοτητα να σκεφθουν σε βαθος, και  γινονται οργανα της αντιδρασης.  Ομως, απλα να το σκεφτεις,  δε θαπρεπε τα παιδια αυτα να αναλογιστουν τον κοπο του βιοπαλαιστη, που πασχιζει για το μελλον των παιδιων του; Γιατι εδω δεν προκειται για επιθεση στο μεγαλο κεφαλαιο αλλα για καταστροφη βιοπαλαιστων οπως ολοι μας, για ανθρωπους που μοχθουν για το αυριο κι ονειρευονται μια καλυτερη ζωη.  Το ξερεις οτι οι ζημιες, που φυσικα θα πληρωσουμε ολοι μας, εφτασαν τα  200 εκατομμυρια (ευρω μιλαμε, οχι δραχμες), σχεδον οσο το Βατοπεδιο, και κοντα στο 1/10 απ' τις αναδρομικες αυξησεις πολιτικων και δικαστικων ;  Το ξερεις οτι μ' αυτα τα χρηματα θα μπορουσε ο μικροσυνταξιουχος να πετυχει μια μικρη εστω αυξηση (αγωνιστικα, δε λεω οτι του τη χαριζουνε) να προσφερει κατι στα εγγονια του, χρονιαρες μερες;  Το ξερεις οτι ο καθενας μας, ακομα και οι ανεργοι, θα επιβαρυνθουν 20  ευρω κατακεφαλης, τη στιγμη που δυσκολευεται να πληρωσει τη ΔΕΗ και τις καρτες;  Ξερεις ποσο θα αυξηθει η ανεργια και η ανασφαλεια των εργαζομενων και του λαου, μεσα απο τετοιες καταστροφες;  Το ξερεις οτι - πανω απ' ολα - μπορει μεσα απο τετοιες πρακτικες να υπαρξουν θυματα, να θρηνήσουμε ανθρωπινες ζωες, ο,τι πολυτιμοτερο; Ε ;

ΑΛΛΑ και περαν αυτων, στη δημοκρατια δε νοουνται τετοιες πρακτικες. Οι εξεγερσεις ειναι  παρανομα και βιαια ξεσπασματα, χωρις πολιτικη προοπτικη.  Μπορει ναταν δικαιολογημενες (κι αναγκαιες, ακομα , τολμω να πω) σε καθεστωτα μη δημοκρατικα, τα οποια ομως κατεπεσαν, ιστορικα και νομοτελειακα. Αλλα στη δημοκρατια ειναι αδιανοητες, δεν υπαρχουν στο δημοκρατικο λεξιλογιο και νοοτροπια, παρα ως συνωνυμο της αδικαιλογητης αντικοινωνικης βιας. Η δημοκρατια μας μπορει να εχει ελλειψεις, αλλα δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απ' αυτη. Ρεαλιστικα μιλαμε, οχι ονειρα, και φουμαρα. Και ρεαλισμος ειναι παντα η πραγματικοτητα. Δεν εχουν αδικο οσοι σπουδαιοι επιστημονες (π.χ. ο Φουκογιαμα ή ο Ευαγγελος Βενιζελος, ως καθηγητης συνταγματολογος εννοω, για να μη συγχεουμε εδω την πολιτικη) τη θεωρουν το τελος της ιστοριας, το τελικο πολιτευμα, αυτο που ειχαν σαν ονειρο ολοι οσοι αγωνιστηκαν επι αιωνες, εναντια στους μυθους και τα αφεντικα του καιρου τους.  Διοτι δεν προκειται για ψευτοδημοκρατια, οπως ιστορικα ισχυριστηκαν και ισχυριζονται τοσοι και τοσοι, ειδικα για τα καθεστωτα τους, επικαλουμενοι τις σιωπηρες (ή κι ενεργες, συχνα) πλειοψηφιες και τοσα αλλα παραλογα.  Προκειται για την Πραγματικη Τοιαυτη, καθως ελεγε κι ο Γερος της Δημοκρατιας (αλλα αυτα δυστυχως δεν τα διδασκουμε επαρκως στους νεους που αγνοουν μεγαλες ιστορικες φρασεις. Αγνοουν οι νεοι μας, τι πραγματικα ελεγε ο σοφος αυτος γερων των παλιων Δεκεμβριανων, και τον συγχεουν με τον εγγονο του). Τη φιλελευθερη δικαιοκρατικη δημοκρατια.

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ, λοιπον, ειδικά εδώ, στη φιλελευθερη δημοκρατια, πρεπει να αντιμετωπιζονται ως αντικοινωνικη σταση, οπως σε ολο τον πολιτισμενο κοσμο (αυτο ειναι θεμελιωδες στον πολιτικο μας πολιτισμο). Με την εγκαιρα σχεδιασμενη αποτροπη τους και τη χωρις υπερβολες καταστολη τους, παραλληλα ομως αποτελεσματικα, χωρις ανοχη και ολιγωρια. Και μη θεωρηθει αυτο αντιφατικο διοτι εχουμε παραδειγματα πολιτισμενων χωρων (Γερμανια, Αμερικη κτλ) οπου αυτο ειναι εμπεδωμενο και υπαρχει ταξη χωρις ανασφαλεια, και με πληρη δημοκρατια.και παταξη της τρομοκρατιας.  Καιρος λοιπον να δοθει ενα τελος σ' αυτα, ειδικα εναντι των  50 γνωστων αγνωστων νεαρων κουκουλοφορων, που παντα οι ιδιοι, με την ανοχη της δεξιας, επι δεκαετιες ταλαιπωρουν τον τοπο αυτο. Αλλα κυριως χρειαζεται αντιμετωπιση η  νοοτροπια, η νοοτροπια της αυθαιρεσιας και της περιφρονησης της νομιμοτητας.  Φυσικα χρειαζεται και η δημοκρατικη εκπαιδευση των ΜΑΤ, ωστε να προστατευουν τις περιουσιες αυτων που τους πληρωνουν με τους φορους τους, καθως και να σεβονται την ανθρωπινη ζωη και κι οχι ατιμωρητί να διαχεονται οι ευθυνες.  Αλλα κι απ' την αλλη μερια, χρειαζεται μετριοπαθεια, εναντι του δυσκολου αστυνομικου εργου, και κυριως συγκρατηση των αδηφαγων μιντια. Φανταζεσθε τι συναισθηματα προκαλεσε η δημοσιοποιηση των νεων πυροβολισμων των ΜΑΤ, και τι αναζωπυρωση απειλησε, μαλιστα μετα τις συσκεψεις των πολιτικων αρχηγων και τη σταθερη τους θεση για επιτελους επιβολη της ταξης; Ευτυχως, ο απερισκεπτος εικονοληπτης, που εριχνε λαδι στη φωτια, κατα πληροφοριες, απελυθη. Και τα δυο αυτα λοιπον, δημοκρατικη πρακτικη και δημοκρατικη νοοτροπια, φυσικα αδυνατει να τα πετυχει η δεξια, η οποια και οφειλει να αναλαβει τις ευθυνες της και να παραχωρησει τη θεση της σε  προοδευτικες λυσεις.

ΕΜΕΙΣ αγαπητε Φυλλοψαχτη, δωσαμε αγωνες για τη δημοκρατια αυτη, εορταζουμε και τιμουμε αυτους τους αγωνες, διδασκουμε στα παιδια να σεβονται τη δημοκρατια και να μην την υπονομευουν.  Γιατι, ας μη ξεχνουμε, περαν των αλλων, υπαρχουν κι αυτοι που εκμεταλλευονται τα ξεσπασματα αυτα για να πληξουν τη δημοκρατια, αυτο εχει ιστορικα επιβεβαιωθει.  Βοούν επ' αυτου τα μεσα μαζικης ενημερωσης και οι εγκριτοι δημοσιογραφοι και πνευματικοι ανθρωποι.  Ας μην ξεχνουμε αλλωστε, οτι ο Μαης του 68 εκανε το Ντε Γκωλ παντοδυναμο (αντικειμενικα κι ανεξαρτητα απο προθεσεις, το ξεκαθαριζω αυτο, για να μη συκοφαντησω εκ του ασφαλους τους αγωνες εκεινους της νεολαιας - λαθος στο οποιο υπεπεσε το ΚΚΓ και εξαφανιστηκε προοδευτικα). Ετσι υπονομευθηκε το προοδευτικο μελλον της Ευρωπης, ωστε σημερα κυριαρχει η δεξια, με εξαιρέσεις μονον της κεντροαριστερας.

ΑΛΛΑ και περαν της φιλελευθερης οπτικης αυτης, απο καθαρα αριστερη αποψη αν το δουμε, οι μειοψηφικες εξεγερσεις χωρις σχεδιο, χωρις πολιτικη επιστημονικη καθοδηγηση και χωρις συνδεση με τις πλατειες λαικες μαζες και το αγωνιστικο κινημα, (και γενικοτερα συνδικαλιστικων, οικολογικων και λοιπων προοδευτικων κινηματων) δεν εχουν προοπτικη.

Πρωτον η βια ποτε δεν ειναι λυση, με ειδικες εξαιρεσεις που χρειαζονται σωστη πολιτικη  εκτιμηση, με βαση σωστα θεωρητικα εργαλεια. Σε μια χουντα πχ ή και μεσα σε μια αστικη δημοκρατια - το 8ωρο, η καθολικη ψηφος, η απεργια - ετσι κατακτηθηκαν μεσα στη δημοκρατια, ας μη διαγραψουμε δυο αιωνων αγωνες, μεσα στη δημοκρατια, συμφωνω. Παντως, οταν ωριμαζουν οι συνθηκες και μονον, τοτε μονον η βια μπορει να κατανοηθει, αυτη ειναι σταθερη ιδεολογικη θεση που χαρακτηριζει ξεκαθαρα την επαναστατικη αριστερα.

Και δευτερον, η βια δικαιολογειται μονον οταν ειναι μαζικη, επαναστατικη, αλλοιως ειναι τυφλη βια, αυτο ειναι το αλφα και το ωμεγα.   Στα δυο αυτα σημεια στηριζεται ολοκληρη η αριστερη ιδεολογια για τη βια, με βαση την οποια διαχωριζεται απ' την υποταγη και συκοφαντηση των κοινωνικων αγωνων, αλλα κι απ' την εγκληματικη κρατικη κι αναρχικη βια.  Εδω πρεπει διαπαιδαγωγηθει η νεολαια, να κατανοησει βαθεια την οικονομια της βιας και την ιδεολογια της αριστερας, ωστε να διαχωριστει επι τελους απο αντιδραστικες πρακτικες.  Γιατι, τα αδιαπαιδαγωγητα αυτα στοιχεια αποτελουν τελικα (αντικειμενικα, κυριως, για να μην αδικουμε την καθε διαμαρτυρια), οργανα της αντιδρασης.  Εκγυμνασμενοι και οργανωμενοι ηταν οι κουκουλοφοροι, κυριε Φυλλοψαχτη, δεν ειναι αυτο δικη μου αυθαιρετη συκοφαντια, επικαλουμαι την τηλεοπτικη  μαρτυρια του βουλευτη του ΚΚΕ επωνύμως, του κ. Πρωτούλη, οχι καποιου αντιδραστικου.  Δεν εχουν ετσι καμμια σχεση με το λαϊκο κινημα.  Το λαϊκο κινημα ειναι το πραγματικο εργατικο και μαζικο λαικο κινημα, με στοχους, προγραμμα κι αποφασιστικοτητα.  Το οποιο και δεν προκειται να επιτρεψει στο κινημα αυτο της μειοψηφικης υποκουλτουρας (που λεει κι ο καλος αριστερος δασκαλος Βασσης Λ.) να φαλκιδευσει την προοπτικη του λαϊκού κινηματος.

ΤΕΛΟΣ, αγαπητε Φυλλοψαχτη, για να μη νομισθει οτι η φωνη της λογικης αγνοει το συναισθημα,  ή οτι βρισκομαστε σε αντιθετες οχθες, (απ' τα γραφομενα σου μπορω να κανω καποιες υποθεσεις) θα μου επιτρεψεις να παραθεσω κατι πολυ γνωστο που μας ενωνει. Κατι που το ξερουμε ολοι πολυ καλα, που το τραγουδησαμε ολοι μαζι σε εορτασμους και σε παρεες, και το νοιωσαμε βαθεια κι ανεξιτηλα, λεξη-λεξη, ανεξαρτητως πολιτικων θεσεων, ως συναισθηματικη αποχρωση καλλιτεχνικης εκφρασης.

Τοπιο μυστικο

Σαν το παραπονο στη φραση   Εδω και Τωρα,
σαν το σπασμενο φαρμακειο δυο η ωρα,
σαν το καμενο το γηπεδο, σαν το αμοκ της μηχανης σου,
ΜΕΣ' απ' της βιτρινας τα θρυψαλα, Ακουω τη φωνη Σου

Κι οπως   ενα τοπιο μυστικο, ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΑ στο ΚΗΤΟΣ
ετσι μια Ευλογια που αγνοω με κρατα,  στο ΔΙΚΟ ΣΟΥ το μηκος

Μου ‘στειλαν μηνυματα οι βιαστικοι σου οι νανοι
απ' το παραληρημα της χωρας σου που αυξανει
Τρεις και μιση ξημερωματα, σα διαδηλωση που πηζει,
Μαυρο γυαλι διχως Προσωπο και ξαφνικα ραγιζει.

Και στου Σκοτωμενου το ρυθμο, στο φλας του ασθενοφορου,
καθρεφτιζει  ΚΑΤΙ απ' την Ηχω του ΘΕΟΥ, στο βυθο του εωσφορου.

Οι ρυθμοι μου λυσαξαν, μα δεν κρατουν τον Ηχο,
της μοναξιας σου οταν κλαις και χτυπας τον τοιχο.
Μεσ' της αυγης το μισοφωτο, σβυνω μίλια γραμμενης υλης,
να βρεις τη σελιδα καταλευκη, να βγεις και ν' ανατειλεις

Μ' ενα Παραναλωμα παντου, στη Θεϊκη σου Αληθεια
Σα φωτογραφια ενος παιδιου που μου λεει, αναγνωστη Βοηθεια !

Θυρα εφτα και θυρα κατω απ' τις ερπυστριες
Ολα διαβηκαν απ' τις γλωσσες τις στραγγαλιστριες
Κι ομως εγω σ' αφουγκραστηκα, σα Λεξουλα ενος αγνωστου
Κι ΟΧΙ σα μερος του λογου τους και του δικου τους πόστου

Για να σ' αγκαλιασω με καϋμο και τοσο να ΣΕ νοιωσω,
Οσο ενα τοπιο Μυστικο ΤΟΥΤΟ ΔΩ που ποθω ν' ΑΠΟΔΩΣΩ.

Γραφευς κι Αντιγραφευς    Τ.Δ. - 10 / 12 / 08