Σεπτέμβρης 2007: ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΤΟ ΚΟΥΤΕΛΟ

Το περιεχόμενο της προμετωπίδας που είχαμε την περίοδο των εκλογών, ("Εν Ελλάδι σήμερα... ο δεξιός για την πατρίδα... ο κεντρώος για τον εαυτό του... ο αριστερός (θα έπρεπε) και για την κοινωνία και για την πατρίδα...") μάς ήρθε από 'ναν φίλο αναγνώστη πού διάλεξε να υπογράψει με τον επώνυμο τρόπο «Έλλην, παράδοξος και αριστερός».

Μάς άρεσε τόσο ώστε έκανε στην σκέψη μας άλλο ένα ανάχωμα συνάντησης... Στο «μεγάλο ταμπλώ», που λέει ο Καμένος Ολύμπιος. Μάς άρεσε διότι μάς θύμισε την ανυπότακτη προφητεία της αισιοδοξίας, θέλω να πω τον Ελύτη: "μια μέρα θα δαγκάσεις μες στο νέο λεμόνι και θ' αποδεσμεύσεις τεράστιες ποσότητες ήλιου από μέσα του". Έτσι ο παράδοξος φίλος μας: πρώιμος δαγκώνει, και για την ώρα γεύεται στη στυφάδα του λεμονιού, θέλω να πω την καχυποψία της βολής μας.
Να το βάλουμε μπρος, να το συζητήσουμε ξανά και ξανά, έτσι που να έρθει να μην μάς αρκεί πια ούτε σαν σύνθημα, ούτε καν (άμποτε) σαν πεποιημένη ποίηση. Μόνο σαν ηλιοκαμμένο κούτελο, με κάθε έννοια.

Για την συντροφιά της Έκδοσης
Γιάννης Φ. Φωτόπουλος