ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

(Δημοσίευση: 21 Μαρτίου 2008)

Διαισθάνομαι ότι βρισκόμαστε, εδώ και χρόνια, μπροστά σ' ένα, ουσιαστικά, συνειδησιακό σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι στο οποίο δεν πιεζόμαστε τόσο στην ακολουθία αυτής ή της άλλης πολιτικής όσο κυρίως διχαζόμαστε μπροστά σε δρόμους και επιλογές συνείδησης...

...Έχουν σωρευτεί κανονικότητες και ακαταστασίες ετών. Ένα κουβάρι έχουν γίνει τα διαχρονικά δίκαια με τα σημερινά. Ως αριστερός νιώθω να έχω μπουκώσει και να μην μπορώ να κινηθώ. Νιώθω καθημερινά να με συνθλίβουν στο (από καιρό βιομηχανικό) λιοτρίβι του αριστερο-δεξιού εκσυγχρονισμού-σταλινισμού.

Έχουν σωρευτεί νεοτερικότητες ένα σορό. Από το ζιβάγκο του Ανδρέα έως το lifestyle του Τσίπρα επιχειρώντας να κάνουν το μυαλό μας αλοιφή και την κρίση μας ρηχή και ασόβαρη. Νεοτερικά στολίδια που δίνουν παράταση στα χθεσινά και σημερινά αδιέξοδα.

Επιμένω μέσα από ερωτήματα. Γιατί ο πατριωτισμός δεν είναι αριστερά; Γιατί και από πού ξεπεράστηκε η ΕΑΜική εμπειρία; Γιατί η εκσυγχρονισμένη αριστερά βγάζει καντήλες με το παπαδαριό και εξοικειώνετε ολοένα με τους χρηματιστές; Πόσο πίσω είναι η ανθρωπιστική μας παράδοση (ελληνικότητα και ορθοδοξία) από το ανελέητο προοδευτιλίκη και την τεχνοκρατική κυνικότητα που σέρνει; Πόσο δηλαδή πιο ελπιδοφόρος είναι ο Τσίπρας ή η Δαμανάκη από τον Θεοδωράκη και τον Τάσσο Παπαδόπουλο; Πόσο μπροστά είναι η Ευρώπη που γέννησε τον Ναζισμό και τον Φασισμό; Πόσο δύσκολο είναι να κομίσουμε στην εξέλιξή της τα δημοκρατικά και κοινωνικά μας βιώματα; Πόσο δύσκολο είναι η σημερινή Ευρώπη να ακούσει τα θύματά της;

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι στο οποίο πρέπει να παλέψουμε για να διασώσουμε το είναι μας και να γεννήσουμε ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Σε ένα δύσκολο και αχώνευτο παρόν, όπου θηριώδη μέσα- τύπος, τηλεοράσεις, ξεφωνημένοι ακαδημαϊκοί, θολωμένοι διανοούμενοι, ξεπουλημένοι συνδικαλιστές, πολιτευτές κ.α - μας πριονίζουν καθημερινά το μυαλό με συμβάσεις, μοδάτες συμπεριφορές και ευκαιρίες, μας χρηματίζουν τη συνείδηση για καλύτερες μέρες, μας προβοκάρουν ότι αληθινό και πραγματικά χρήσιμο μας έμεινε (παράδοση, λαϊκότητα, ελληνικότητα), μας παγώνουν κάθε ελπίδα να συνδυάσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας με τις σύγχρονες συνθήκες.
Πρέπει να υποταχθούμε στη διαταγή ότι 1+1 μας κάνουν 2, όταν τις περισσότερες φορές δεν έχει επαληθευτεί και όποτε έχει συμβεί μόνο άδικες εξουσίες έχει υπηρετήσει.

Καχεξία αναστήματος, τεχνοκρατικές αντιλήψεις, δογματισμός (αριστερο-δεξιός), υποκρισία και «τελικές λύσεις». Τι υπηρετεί σήμερα ο Διαφωτισμός και ο ατομοκεντρισμός;

Βάζουν τεχνηέντως απέναντι στη φιλοπατρία, το σεβασμό των διαφορετικοτήτων, απέναντι στην πίστη σε ιδανικά και αξίες, την πρόοδο, απέναντι στα αισθήματα διεθνικότητας, τις διεθνείς εξελίξεις, απέναντι στον κομίζοντα πολιτισμό, το σύγχρονο(!) πολυπολιτισμικό σκηνικό (λες και εδώ δεν είναι Βαλκάνια, λες κι αυτός ο πολιτισμός δεν ζυμώθηκε για αιώνες με φάτσες και χρώματα διάφορα), απέναντι σε κάθε γνήσια λαϊκό, το λόγιο (λυμένο ζήτημα από εποχής Σολωμού, Καβάφη κ.α).

Τι αναζητούν; Υποταγή και ρεαλισμός το «όνειρό» τους. Μέρος της καβάτζας τους μας υπολογίζουν. Δεν έχουν βέβαια άδικο σε όλα. Έχουν άδικο όμως σε όλα τα σταυροδρόμια. Σε όλα τα κρίσιμα χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν την προοπτική και την ελπίδα μας.

Το στοιχειώδες που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην τσιμπάμε σε κάθε τι επιφανειακό που δεν αγγίζει την ουσία (κι ας διαφημίζεται ότι την προλογίζει). Να αφουγκραζόμαστε τις αμαγάριστες φωνές μας, τις ανθρωπιστικές μας παρορμήσεις, τις «αμοντάριστες» εικόνες μας. Να κρατήσουμε από την Αριστερά αυτά μου μας κάνουν υπερήφανους και προσθέτουν στην ψυχή μας (ρίχνοντας ακόμα και την τσέπη μας), αυτά που δεν εξαχρειώνουν τα ανθρωπιστικά μας ιδεώδη, που δεν δηλητηριάζουν τη σχέση μας με την πολιτισμική μας παράδοση, που δεν μας διχάζουν με τεχνητά ψευτο -διλήμματα..

Εντωμεταξύ, σε όσους επιχειρούν μεγαλοφώνως να μας τρομοκρατήσουν ή να μας εξαπατήσουν μια είναι η απάντηση (μέχρι νεοτέρας) Να πάνε να γ----ούν. Απάντηση καθ' όλα πολιτική, βαθύτατα προοδευτική κι ας μην είναι ... αναλυτική.

Αλέκος Βαρβέρης, Μάρτιος 2008

	1. 24-03-2008 17:05
	Ομορφη και παράξενη πατρίδα... Καλό αυτό για τον πατριωτισμό της αριστεράς και τις μνήμες του ΕΑΜ, αλλά τί σχέση μπορεί να έχει ο πατριωτισμός με τον BRAVO GIORGOS?   Ο πρίγκηπας Τσαντ σε όλα τα εθνικά ζητήματα παίρνει τις γνωστές θέσεις. Η αγία οικογένεια έφτασε στο σημείο δια του (και συμβούλου του Προέδρου) Νικος Παπαντρέου να μας πεί οτι η εισβολή στο Ιράκ θα ωφελήσει γιατί θάχουμε φτηνό πετρέλαιο (τέτοια οξυδέρκεια- ή φιλοπατρία, αλλά προς ποιά πατρίδα?)  Δεν μιλάμε για ελευθερία με τον κύριο που έφερε τον αμερικάνο πρέσβη (με το καλό και τον τούρκο!)στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά μήπως μπορούμε να μιλήσουμε για γλώσσα; Greeklish χειρόγραφα διαβάζει στη βουλή! Εχει καταγγελθεί απο τον Πάγκαλο χωρίς ΠΟΤΕ να διαψευστεί οτι μίλαγαν αγγλικά στο ΥΠΕΞ ο GAP και οι σύμβουλοί του...  Μετά μας φταίει το life style του Τσίπρα. Αυτός όμως είναι έλληνας με λάθος ίσως απόψεις. Η ελληνική αριστερά έγινε μεγάλη όταν έγινε πατριωτική, με το ΕΑΜ. Και κατάλαβε την αξία του έθνους μέσα στη φωτιά του Δεκέβρη, οταν το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καλούσε σε μάχη με τους Άγγλους με το σύνθημα "Η πατρίδα και η δημοκρατία σε κίνδυνο! Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!" (ναι, τότε πρωτακούστηκε, στις 18-12-1944.  Διάλεξε φίλε Αλέκο: ή με την Ελλάδα, με την αριστερά της (την πατριωτική, συμφωνούμε) ή με τον Γιωργάκη, τον ορθότερα BRAVO GIORGOS, που θέλει να βάλει την Τουρκία στην ΕΕ χωρίς να έχει παραιτηθεί ούτε καν απο το casus belli. Που παζαρεύει με το προξενείο της Τουρκίας τις βουλευτικές έδρες στην Θράκη (έβαλε βουλευτή το πρόεδρο απαγορευμένου απο τα ελληνικά Δικαστήρια σωματείου, της ΤΕΞ - κάνε το κόπο να διαβάσεις το καταστατικό του).

Γιάννης Χ

	2. 03-04-2008 18:16
	ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΧΕΣΗ Αγαπητέ Γιάννη Χ, έχω διαλέξει. Σε τίτλους θα σου πω ότι έχω διαλέξει μια Ελληνική, πατριωτική-οικουμενική, σοσιαλιστική αριστερά. Δηλαδή μια ανύπαρκτη- υπό διαμόρφωση αριστερά.  Τις αιχμές σου για τον Γιώργο τις συνυπογράφω. Η μόνη διαφορά που εντοπίζω (κατά τη γνώμη μου δευτερεύουσα) είναι ότι στην ερώτηση «τί σχέση μπορεί να έχει ο πατριωτισμός με τον BRAVO GIORGOS?» εγώ απαντώ ελάχιστη, ενώ εσύ καθόλου.   Μέσα απ’ αυτό το «ελάχιστη» εκφράζω δυο θέσεις: α) ότι δεν τον θεωρώ ικανό να καθοδηγήσει πολιτικά-ιδεολογικά μια τέτοια διαδικασία και  β) ότι ευελπιστώ να στηρίξει μια τέτοια προοπτική (κυρίως αναλογιζόμενος την εκδηλωμένη απαξίωσή του από τα κυκλώματα που «συναναστρέφεται»)  Η αξία αυτών των διαπιστώσεων είναι θέμα του Γιάννη Χ και του Αλέκου και όχι του GIORGOS.

ΑΛΕΚΟΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ