ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ (3): ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ

(Δημοσίευση: 24 Ἀπριλίου 2008)

Τι άλλο συμβαίνει σ' αυτό το σταυροδρόμι; Πνευματική κακοκαιρία. «Πέφτουν τα ψέματα βροχή....». Τρομοκρατία συνειδήσεων και τόνοι χαλασμένων αισθημάτων και απόψεων για να θολώσουμε τελείως. Βαρύ πυροβολικό η σύγχυση...

...Eρωτήματα με ό,τι σάλιο έχει απομείνει:

Τι θα κάνουν οι προοδευτικοί τύπου Διαμανταπούλου- Αλαβάνου αν έρθουν ξανά στην εξουσία παράδειγμα με τους θρησκευόμενους; Σ' αυτό θα κριθεί πάντως ο σεβασμός τους στη διαφορετικότητα. Γιατί η ανέξοδη αγάπη για τα...λιοντάρια (που ως γνωστόν δεν υπάρχουν στην Ελλάδα) δεν μας λέει τίποτα. Να μας πουν τι θα κάνουν με αυτούς που πραγματικά διαφέρουν. Γιατί εγώ υποψιάζομαι ότι τους πραγματικά διαφορετικούς, ως προς το «ενδεδειγμένο υπόδειγμα», θα τους τελειώσουν αφού πρώτα («προοδευτικά») τους ξευτελίσουν και τους προβοκάρουν.

Και ο Λαζόπουλος δεν άντεξε και προσχώρησε στην παραποίηση. Πόσο θα άντεχε. Όταν υποστηρίζεις φανατικά και μονόχνωτα το Συνασπισμό είσαι υποχρεωμένος κάποια στιγμή να πεις και τον Τάσσο Παπαδόπουλο εθνικιστή (Τρίτη 19/2/2008) και μάλιστα με αφορμή τη δυστυχία των Κούρδων στην Ελλάδα !!!. διότι κατά Λαζόπουλο δεν είναι ο τουρκικός εθνικισμός η αιτία των δεινών τους αλλά ο ....κυπριακός!!!!. Μ' αυτήν την ευκαιρία Λάκη μου είναι καιρός να επανεξετάσεις και την (ολοκληρωτική;) άποψη σου ότι η σάτιρα δεν έχει όρια. Εγώ, εκ του προχείρου, σου βρήκα δυο...όρια: την προπαγάνδα και το χαβαλέ, εσύ μπορείς να βρεις και άλλα.

Πρέπει όμως να τα ταιριάξει όλα, και η σάτιρα ενδείκνυται για τέτοια ταιριάσματα. Όπως ακριβώς ο Αλαβάνος διαπίστωσε όταν επισκέφθηκε τα Σκόπια ότι έχει κάνει περισσότερα λάθη η Αθήνα. Ως έλληνας Σολάνα ο Αλαβάνος έκανε γαργάρα τον αλβανικό εθνικισμό, τον μόνο δηλαδή επίσημα διακηρυγμένο και νομιμοποιημένο σήμερα στα Βαλκάνια. Γιατί τέτοιες ...ρατσιστικές λοξοδρομήσεις μεταξύ εθνικισμών; Μήπως γιατί είναι (επιβεβλημένα) μοδάτος ο «ευρωπαϊσμός» (δηλαδή ο εθνισμός των κουμανταδόρων) έναντι παντός άλλου εθνισμού;

Γιατί δεν αναδεικνύουν πρώτιστα και παραδειγματικά τα ρατσιστικά -εθνικιστικά στοιχεία των κεντρο-ευρωπαϊκών κρατών, που κάνουν άλλωστε και το κουμάντο; Γιατί δεν καταγγέλλουν -διαπαιδαγωγούν τους ευρωπαίους προοδευτικούς πολίτες οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τάχθηκαν υπέρ των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία και των λοιπών πολέμων; (ή μήπως είναι μια κάποια λύση έναντι του σερβικού εθνικισμού;) Γιατί δεν στηλιτεύουν τις (αιματηρές) στρεβλώσεις που παράγονται στον πυρήνα της ευρωπαϊκής πολιτικής και ασχολούνται, τρομοκρατώντας, με τους ταπεινωμένους παραβάτες των μικρών χωρών; Γιατί τελικά πρέπει να γονατίσουμε για να σας ... ψηφίσουμε;

Τελικά κομίζουμε άραγε τίποτα ως Έλληνες αριστεροί; Ή πρέπει όλοι να ντυθούμε ως σοσιαλδημοκράτες Άγγλοι, Γάλλοι ....Βρυξελιώτες; Κομίζουμε τίποτα στον διεθνή διάλογο; Ή πρόκειται μόνο περί ... προσαρμογής;

Με λίγα λόγια όσο εσείς θα είστε ... μοδίστρες, άχαροι και άκαυλοι φορείς ενός απαρχαιωμένου υποτακτισμού, εγώ θα επιμένω στον «ελληνικό τον τρόπο». Όσο θα στενάζω ταυτόχρονα κάτω από την κυριαρχία τόσο της φιλελεύθερης δεξιάς όσο και κάτω από τη λογιστική αναλγησία της υπαρκτής αριστεράς και ενός υποκριτικού προοδευτισμού  (προοδευτιλίκι, όπως το νταηλίκι) θα αντιστέκομαι αριστερά, ελληνικά και παράδοξα (δηλαδή σχεδόν στα όρια της «παρανομίας» σύμφωνα με την επικρατούσα ιδεολογία). Θα υποστηρίζω την κοινωνική δικαιοσύνη και θα ξερνάω τις λογιστικές σας σοσιαλφιλελεύθερες  «αρετές».

Θα κάνω και εγώ το κουμάντο μου.

Αλέκος Βαρβέρης, Απρίλιος 2008

	1. 19-05-2008 17:31
	Επειδη... Για το φίλο Αλέκο στο Σταυροδρόμι του Νο3  Επειδή «κάποιοι» νομίζουν, οτι τα έχουμε χάσει όλα.  Στοιχείο «σάτιρας» του Λάκη, την περασμένη εβδομάδα, «αστεία» που αγγίζουν τα όρια της εμπάθειας ,ξεκίνημα της εκπομπής του, με αφορμή τον τραυματισμό του Γ.Παπανδρέου. Να γελάσουμε δηλαδή με το πόνο, αλοίμονο!  Και εσύ Αλέκο, ζητάς να μείνει αμέτοχος απο το «παιχνίδι», τα «φράγκα» Αλέκο είναι πολλά και η ματαιοδοξία χωρίς όρια.  Και βέβαια σε μια χώρα που μέχρι το βράδι της Μ.Παρασκευής οι νεκροί απο τροχαία είχαν ξεπεράσει τους 20 νεκρούς,χωρίς ίχνος ντροπής για το χάλι μας, Λάκηδες, Μάκηδες και άλλοι άκηδες θα «υπηρετούν» την «αλήθεια» του ψέματος, τη «σάτιρα» της ντροπής.  Ενα ναύαγιο η πυραμίδα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας αυτού του τόπου να μη δίνει δεκάρα για την ανθρώπινη αξία και να σπαταλιέται ο χρόνος και η ζωή των ανθρώπων με συνθήματα περί μεταρυθμίσεων(sic), ακρίβειας, φτώχειας και «αισιοδοξία» κατά Αλαβάνο Τσίπρα μεριά, περί «φωτός αληθινού» για τη γενηά των 600ε!(φεύ) ετσι ονομάζουμε τώρα τη νέα γενηά, σε αντιδιαστολή ας πούμε, με τη γενηά της αντίστασης, του 1-1-4, του Πολυτεχνείου... Δεν μένει άλλο παρα να οργανώσουμε τη δική μας «κιβωτό» όπως εύστοχα κλείνεις με τις δικές μας επιμονές στο δικό μας «ελληνικό τρόπο». ΥΓ. Στον Αλέξης Γκάλπρεϊθ-(Κέυνς) και τις άλλες ασυναρτησίες του..: νεαρέ του κοματικού απαράτ της γεροντονεάζουσας, για να έχεις άποψη επι παντός επιστητού χρειάζεται γνώση και ο δρόμος για τον «παράδεισό» της, είναι προφανές οτι είναι άγνωστος σε σένα. Παίδεμα με τη ζωή δηλαδή (μόρφωση, δουλειά, προσπάθεια) εκεί που η κοινωνία αιώνες τώρα, ζημώνει και ζημώνεται, γονατίζει και σηκώνεται, πονάει και κλαίει, κερδίζει και χάνει, μέχρι να μάθει. Σκέφτηκες ποτέ, πόσες ζωές έπρεπε να προστεθούν, μέχρι η κοινωνία των ανθρώπων ανακαλύψει το τροχό?  Ειναι βέβαιο πως όχι, γιατί τότε δε θα πήγαινες να «μετρηθείς» μαζί της,αλλά θάσουν μέσα σ αυτή, με άλλα λογια κωπηλάτης του ονείρου και ταξιδευτής στον «ελληνικό τρόπο».   Δεν κατάφερε να καθαρίσει μαζί του η οθωμανική αυτοκρατορία, το παλεύουν οι φωστήρες της κενρικής Ευρώπης, θα φοβηθεί άραγε τη δική σας παρέα?   Quiz: τι θα κάνεις άραγε την επόμενη φορά που τα γκάλοπ θα σε φέρουν πιο κάτω? Μετά το «δέσιμο» τί? Το ότι είσαι στη «σέντρα» και έχεις αγωνίες είναι κάτι που δεν αφορά τη κοινωνία ανθρώπων αλλά με αγωνίες της κοινωνίας καταναλωτών.  Για αυτό άλλωστε πασχίζετε όλοι εσείς για μερακάματα που να ενισχύουν τη κατανάλωση γαι αποτελέσματα που θα πολλαπλασιάζουν τις κερδοφορίες. Ποιά σχέση να έχει άραγε, το κέρδος- κατανάλωση, με τη Ζωή???  ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ

Φαροφύλακας