Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ: Ανήμπορες λέξεις, σκόρπιες σκέψεις, ατελείς χαρακτηρισμοί

(Δημοσίευση: 10 Ἰουλίου 2007)

Δίκοπο μαχαίρι η κριτική. Ή πιο σωστά, όπως παρατηρεί ο φίλος μας ο Δημήτρης, μαχαίρι χωρίς λαβή.
Κόβει κι αυτόν που το κρατά: Η κριτική είναι πάντα αυτοκριτική.

Η έννοια μαράθηκε απ' τη χρήση «κατά το δοκούν». Η κριτική των εξαιρέσεων είναι σάπια.

Τριακόσια χρόνια μετά η κριτική του καθαρού λόγου (μας) επανέρχεται. Η κριτική ΟΛΩΝ των τακτοποιήσεών μας.

Οι εκπορνευμένοι αντιπρόσωποι της αριστεράς είναι μέρος της κοινής μας απάτης.

Η γνώση αυτή αποτελεί βασική προϋπόθεση για το δίκαιο του φτυσίματος που επιχειρούμε, και πρέπει να συνεχίσουμε να τους φτύνουμε ως αναγκαία προϋπόθεση για να βελτιώνουμε το λόγο και την πίστη μας σε αξίες.

Η αλλαγή αφορά τους αιτούντες αλλαγή. Ύλη και αντιύλη, Πρωτόπαππας και αντιπρωτόπαππας.

Τα συνθήματα δικαίου και οι κραυγές της μάχης δεν είναι για να κρύβουμε την ανεπάρκειά μας αλλά για να αναδεικνύουμε αξίες. Δεν κρυβόμαστε πίσω από τα «δίκια» μας. Τα δίκιο δεν ανήκει εξ ορισμού στην αριστερά. Η αριστερά γεννιέται γιατί θέλει το δίκιο. Ας ξαναγεννηθεί για να το προσφέρει.

Προσχηματικοί «προοδευτισμοί» μάς κατακλύζουν για να αποφύγουμε την προκοπή και την προσπάθεια. Το «πίστευε και μη ερεύνα» αντιμετωπίστηκε. Είναι το «ερεύνα και μην πιστεύεις σε τίποτα» που μάς λαχαίνει τώρα να αντιμετωπίσουμε.

Σκανδαλιζόμενοι και ευδαιμονιζόμενοι συνδικαλιζόμαστε  πάνω στη γύμνια των αιτημάτων μας:

«Δώστε χρήμα στο λαό να κοιτάει στο κενό

να μας έχει αρχηγούς, τους τυχερούς, τους τυχερούς!».

Αποκτά νέα αξία, σε μια περίοδο θεμελιακά μεταβατική όπως η σημερινή, η ένταξη της κριτικής-αυτοκριτικής στη σκέψη μας και στο διάλογο. Ως προς τα ουσιώδη, μάλιστα, η σημερινή κατάσταση μπορεί να χαρακτηρισθεί και «εμπόλεμη».

Ο πολιτισμός της κριτικής είναι η αυτοκριτική. Η ανεμπόδιστη -από αμοραλισμούς-κατανόηση ότι υπάρχω και μέσα απ' αυτό που κρίνω.

Ενδιαφέροντες καιροί για αγώνες γιατί βαθαίνουν τα σκοπούμενα.

Επώδυνοι και γενεσιουργοί μετασχηματισμοί μας περιμένουν.

Πρόσωπο και σκοπός ένα πράγμα.

Αλέκος Βαρβέρης, Ιούλιος 2007