Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

(Δημοσίευση: 3 Ἀπριλίου 2007)

...«Μα το βιβλίο το θένε κι οι αριστεροί. Και μάλιστα οι ανανεωτικοί!» τού πέταξε ο Γιάννος, το καλοκάγαθο παλληκάρι απ' την Καρύταινα.

«Τί ακριβώς ανανεώνουνε ορέ Γιάννο; Σαράντα χρόνια, μόνο εμένα, τον Γιώργη απ' τη Ρούμελη και τον Άρη απ' το Βελούχι "ανανεώνουνε". Πότε με φυσαρμόνικα, πότε με ύφος τάχαμου αγραβάτωτο, πότε με ρεαλιστικές πλατφόρμες, πότε με ακαδημαϊκές φιοριτούρες».

«Ναι, αλλά θένε να είναι σύγχρονοι!» πήγε να επιμείνει ο Γιάννος. Ο Γέρος δεν αποκρίθηκε. Γύρισε μόνο κατά τον ήλιο τ' αχαμνά του. Κατά περίεργο τρόπο ήξερε από «σύγχρονους». Κι αυτό, γιατί κατά περίεργο τρόπο ένοιωθε από αριστερά...

Κούνησε το κεφάλι... Τούς ξέρει. Δεν είναι ότι νικήθηκαν, είναι ότι αλλαξοπίστησαν στις ιδέες. Δεν είναι ότι δεν κατάφεραν ν' αλλάξουν τον κόσμο, είναι ότι άλλαξαν τον κόσμο τους, κι έχουν για κόσμο τους τον κόσμο του νικητή τους. 
Για ποιό πράγμα παλεύουν τώρα; Ποιός είναι ο αντίπαλός τους; Η ιστορική μνήμη, η αξιακή βίωση της ιστορίας. Κάνουν λοιπόν την αντίσταση συμφιλίωση, τους αγώνες διαβούλευση, την αυτονομία προσαρμογή. Και μυξοκλαίνε σε μια γωνιά στην αυλή του εκπορθητή τους. Σαν το σκυλί που μπήκε κρυφά στο σπίτι και φοβάται, φοβάται μπας και το πάρουν είδηση και το βγάλουν έξω στην καταιγίδα. Θέλουν τώρα οι δύστυχοι  να νοιώσουν επιτέλους νικητές σε κάτι... Τα 'βαλαν έτσι με τη μνήμη ενός λαού, με την ιστορία, με ό,τι τούς έθρεψε δηλαδή... «Κακό του κεφαλιού τους» μονολόγησε ο Γέρος «Ψηλά σαν χέσει ο κώλος σου, στη πλάτη σου θα πέσει...»