ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ;

(Δημοσίευση: 2 Ὀκτωβρίου 2008) Τὸ τέλος ἐποχῆς τῆς Νέας Τάξης δὲν εἶναι ἴσως ἐπὶ θύραις, δὲν ἀπέχει ὅμως ὡς τὸν μακρυνὸ κόκκινο Μάη. Σιγά-σιγά, διότι ὁ δρόμος θὰ κρατήσει μέχρι νὰ βρεθεῖ, μέχρι νὰ διανυθεῖ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ εποχης της Νέας Τάξης δεν είναι ισως επι θυραις, δεν απεχει όμως ως το μακρυνο κοκκινο Μαη.  Εστω κι αν αυτος δεν είναι του τυπου που εφιαλτιστηκε (κατά το ονειρευτηκε) ο 20ος αιωνας.  Θα χρειαζοταν να σκυψει κανείς στα μυστικα σημαδια των καιρων, πισω απ' τον παραπέοντα φιλελευθερισμο για να το δει - άλλη όμως κουβέντα αυτή. Όπως κι άλλη κουβέντα για το πώς οι παλιες σχηματικες λογικες αδυνατουν να δουν τον οξυμωρο τροπο αυτου του φιλελευθερου νεοταξικου τρεκλισματος - είναι το ονειρο που μπάζει ακόμα κι εμποδιζει την οραση.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ μεγαλο όμως σημαδι, αν κι όχι το μεγαλυτερο, εγινε σ' ολους ορατο. Ενας νεος πολυπολικος κόσμος παει να ανατείλει με καταλύτη τη Ρωσικη ανασταση πανω στον ταφο του Σταλινισμου. Η νατοϊκη πυρηνικη περικυκλωση είναι ολοφανερο πως δεν αρκει για το μονοπολικο παιχνιδι.  Η «κουτση παπια» δοκιμασε ωστοσο, μπας και κάτσει η αυταπάτη.  Εν μεσω Ολυμπιακων  (γκεμπελικα κολπα) εβαλε τον Τσακασβίλι να επιτεθει. Κι επειτα ετρεχε με πολεμικα για ανθρωπιστικη βοηθεια, όπως παντα ο τροπος ιδιος.  Για να διαπιστωσει όμως, ότι δεν θα παιζει πλεον μονη της.  Κι ότι η Ευρωπη των Σαρκοζι δε θα είναι πια το δεκανικι που ηξερε. Σιγα-σιγα, αναλογα και με το πώς ξυπνουν οι ανα τον κοσμο υπνωσαντες και περικυκλωνουν το θηριο. Γκελ-γκελ, όπως κι ο κουμπαρος δεξιομουσουλμανος Ερντογαν ξεδοντιαζει το βαθυ «κοσμικο» κρατος, ένα απ' τα μακρυα αμερικανικα χερια.  Όχι ολοι αναγκαστικα με το απολαυστικο λατινοϊνδιανικο στυλ που ο Τσαβες καλει την αρκουδα στην γειτονια της, και χειροκροτει το Σαρκοζι - ολοι χρειαζονται για το ξεπουπουλιασμα.  Γιατι ο δρομος θα κρατησει μεχρι να βρεθει, μεχρι να διανυθει.

ΟΜΩΣ, εμενα  δυο-τρια άλλα ερωτηματα μ' απασχολησαν για το θεμα.  Τι διάολο θα γίνονταν αν η Γεωργια ειχε μπει στο ΝΑΤΟ πριν λιγους μηνες, εκεινο το βέτο πολύ μακρυα πηγε, αν μπορουσαν θα τον εγδερναν αυτό τον δεξιο που στενοχωρει και το Μπομπολα - δε μας αρεσουν τα βέτο.  Και τι διαολο συμβουλευε ο υψηλος συμβουλος του Τσακασβιλι, ο συμπατριωτης μας Ράντος, μποστόνιαν φίλος του Γιώργου και υπουργικός σύμβουλός του.  Και τελος, τι διαολο μου θυμιζει αυτος ο πρακτωρ Τσακασβιλι, έναν μεγάλο γεωργιανο ισως, Ιωσηφ Βισσαριονοβιτς Τζουκασβιλι, καπως ετσι. Καπως ετσι....

Δ.Τ. 1/ 10 / 08