ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ (3): ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ

(Δημοσίευση: 27 Ὀκτωβρίου 2007) Δὲν εἰσακούσθηκε οὔτε ἀπὸ τὸν Κώστα ἡ προτροπὴ γιὰ τὸ βαθὺ πολιτικὸ νόημα τῆς αὐτοκριτικῆς, τὴν παιδαγωγική της λειτουργία, τὴν σημασία της γιὰ τὸ δημόσιο ἦθος. Εἴμαστε αὐστηροί σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο διότι στὸ βῆμα εἶναι οἱ ὑπεύθυνοι αὐτῆς τῆς ἐξέλιξης.

Δεν εισακούστηκε ούτε από τον Κώστα η προτροπή για το βαθύ πολιτικό νόημα της αυτοκριτικής, την παιδαγωγική της λειτουργία, τη σημασία της για το δημόσιο ήθος. Είμαστε αυστηροί σ' αυτό το σημείο διότι στο βήμα είναι οι υπεύθυνοι αυτής της εξέλιξης. «...Aναρωτιόμαστε που βρίσκεται η ψυχή του ΠΑΣΟΚ» Πιο σωστά σε τι απόσταση βρίσκεται η ψυχή του ΠΑΣΟΚ απ΄ αυτήν των αξιωματούχων του.

«Σήμερα, μετά απ/ αυτή την ήττα, όλα (και όλοι) ξεκινούν από μηδενική βάση» Για να ακριβολογούμε δηλαδή, από μηδενική βάση ξεκινά η κρίση του κόσμου για το ΠΑΣΟΚ που φτιάξατε.

«...να τιμήσουμε πραγματικά αυτούς που μας ψήφισαν σε αυτήν την δύσκολη μάχη που περάσαμε.» Για την ακρίβεια δεν ήταν καθόλου δύσκολη και καθόλου μάχη αυτή που διεξάγετε. Απλώς ήταν μια ατελέσφορη προσπάθεια.

«Θέλω να είμαστε λίγο πιο ακριβοδίκαιοι...» Δεν είναι Ελληνικά αυτά Κώστα η φράση είναι: Θέλω να είμαστε ακριβοδίκαιοι.

«Χάσαμε εμείς, δεν κέρδισε η Νέα Δημοκρατία». Θα ήθελα κάποτε να μας το εξηγήσει κάποιος αυτό.

«Ή ήττα ήταν πολλαπλή.», «Δεν ανατρέψαμε στην πράξη όσα ο λαός αποδοκίμασε με την ψήφο του το 2004...» Αξιοσημείωτη κριτική ως ΠΑΣΟΚ αλλά στη συνέχεια επιχειρείται πολλαπλώς η αποφυγή του ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ως προς το ΓΙΑΤΙ όλα αυτά. Και το χειρότερο, δεν επιχειρεί την παραμικρή σύνδεση των φαινομένων αυτών με την προσωπική του στάση και πρακτική. Γιατί τέτοια έλλειψη αυτοκριτικής;

«Ξοδέψαμε απερίσκεπτα το παρελθόν μας.» (ή καλύτερα ξοδέψατε το μέλλον στο παρελθόν σας), «Απόπειρα μηδενισμού μιας εποχής που η χώρα έκανε θεαματικά (!) βήματα προόδου.», «Από την άλλη μεριά όμως, δεν ανατρέψαμε στην πράξη όσα ο λαός αποδοκίμασε το 2004...», «Τη συνεχιζόμενη και μετά την ΟΝΕ διαχειριστική πολιτική, που άφηνε πίσω της τα λαϊκά στρώματα;». Για την πριν την ΟΝΕ διαχειριστική πολιτική τι έχεις να μας πεις; Είναι φανερή η ακροβατική προσπάθεια που επιχειρεί ο Κώστας (και όχι μόνο βέβαια) να συνδυάσει τη συμμετοχή του στις κυβερνήσεις Σημίτη με τα θεαματικά βήματα και την αποχή του από όλα όσα ο λαός αποδοκίμασε το 2004.

«Σημασία έχει πώς το ΠΑΣΟΚ δίνει τη μάχη και πως χάνει. Και ο τρόπος που χάσαμε δυστυχώς ήταν καταλυτικός.» Δηλαδή μια χασούρα με 39.5% θα σήμαινε κάτι τόσο διαφορετικό και μη καταλυτικό;

«Και θα ρωτήσετε πολύ δικαιολογημένα και εσύ τι έκανες, ποια είναι η δική σου ευθύνη;» Σωστό και απολύτως δικαιολογημένο ερώτημα. Επίσης δικαιολογημένα θα περίμενε κανείς, μετά απ' αυτή την ερώτηση, να τεθούν τα στοιχεία κάποιας αυτοκριτικής. Κι όμως η συνέχεια είναι αντιστρόφως ανάλογη της σοβαρότητας της ερώτησης.

«Έκανα ό,τι μπορούσα γι' αυτήν όλη την εποχή.», «Αμέσως μετά το 2004 και τις εκλογές του πρότεινα κάνουμε έκτακτο συνέδριο, να βγάλουμε με την παλιά δομή ένα συλλογικό όργανο για να αποκεντρώσουμε τις ευθύνες ενόψει της ήττας των Ευρωεκλογών...» «...πρότεινα άλλη δομή ηγεσίας...», «...ζήτησα τη συλλογική αξιοποίηση των στελεχών», «να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τη Νέα Δημοκρατία, να διώξουμε το σαράκι του αυτοπροσδιορισμού της ανασφάλειας και της προσωπικής επιδίωξης.», «Αργότερα ζήτησα την έγκαιρη συγκρότηση των ψηφοδελτίων», κ.ο.κ. Κατάλαβες Κώστα γιατί χάνει το ΠΑΣΟΚ; Σίγουρα όχι μ' αυτά που επικαλείσαι. Οργανωτικό είναι το πρόβλημα Κώστα; Άρθρωσες καμιά πολιτική; Έθεσες ιδεολογικά ζητήματα; Συγκρούστηκες με κανέναν μέσα και έξω από το ΠΑΣΟΚ;

«Κάποιος θα πει «και γιατί δεν σήκωσες μπαϊράκι;» Καθαρά ρητορικό το ερώτημα για να υπογραμμίσουμε την «κομματικότητά» μας.

«Δεν εισακούστηκα πάντα...», «...ένιωθα όπως λέει και το τραγούδι ότι «δεν έχω ήχο». Εδώ πρέπει να σταθούμε και να σταθείς και εσύ Κώστα. Ποιο είναι το αληθές; Πιο είναι το σημαίνον και το σημαινόμενο; Ότι δεν είχες ήχο ή ότι δεν είχες Λόγο; Η προσπάθεια παράκαμψης, της αναγκαίας όσο ποτέ, αυτοκριτικής βρωμάει αναξιοπιστία από μακριά. Δεν υπάρχει χειρότερη απάντηση στο ερώτημα «ποια θεωρείτε ελαττώματά σας» από το ότι είμαι «έντιμος», «συναισθηματικός», «φιλαλήθης» κ.ο.κ. με λίγα λόγια Κώστα είναι φανερό ότι και τώρα βρίσκεσαι πίσω από τα προβλήματα και δεν έχεις υποψιαστεί τις απαντήσεις.

«Θα ρωτούσε κάποιος: «και τώρα;»: «Την επομένη των εκλογών ζήτησα να βάλουμε την πολιτική πριν από τα πρόσωπα..» (τόσο γρήγορα και τόσο συγκεκριμένα !!), «Παρακολουθώ τη συζήτηση περί στροφής αριστερά ή δεξιά. Ξεχνώντας συχνά να προσδιορίσουμε στις σημερινές συνθήκες τι είναι επιτέλους πια αυτό το αριστερό και το δεξιό...» Το ερώτημα έχει πράγματι ιδιαίτερη αξία στην εποχή μας, αλλά στην ομιλία του Κώστα περιορίστηκε σ' αυτό το Παρακολουθώ. Ένα Παρακολουθώ το οποίο επαναλαμβάνεται αρκετές φορές για να μην το ξεχάσουμε: «Παρακολουθώ αυτές τις μέρες τις διακηρύξεις, τις ιδεολογικοπολιτικές πλατφόρμες. Δύσκολα διαφωνείς μαζί τους.» (Δύσκολα; Όλοι δηλαδή τα λένε καλά;), «Παρακολουθώ τη συζήτηση περί στροφής αριστερά ή δεξιά.», «Παρακολουθώ τον αγώνα και την αγωνία να οριοθετηθούν ρεύματα...», «Παρακολουθώ αυτή τη συζήτηση για τα συμφέροντα και τις εξαρτήσεις...» και μαζί σου παρακολουθούμε και εμείς την αδυναμία σου να πάρεις θέση πολιτικά.

Και έρχεται η γνωστή γενικολογία και το «στρίβειν δια του αρραβώνος»: «Αυτοκριτική; Το μοντέλο (!) το οδήγησε στον ακραίο του ευτελισμό και παρακμή η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή» (!!) Αυτός δηλαδή αντί για εσένα να κάνει αυτοκριτική;

Αν θες όμως να την κάνεις από το πρόβλημα των ευθυνών σε επαναφέρουμε δια μέσου των ίδιων σου των λόγων: «Ο πολίτης νιώθει ολοένα και περισσότερο ως μοναχικός ιδιώτης....., έρμαιο σε μια ασύδοτη αγορά...., την άδικη κατανομή των βαρών...., μοναχικός όταν οι συντεταγμένες εξουσίες της πολιτείας... τον εκμεταλλεύονται....., ακόμα πιο μοναχικός όταν οι αντιπροσωπευτικοί του θεσμοί... μετατρέπονται σε νέο κατεστημένο.» Νιώθει σε τελική ανάλυση τα αποτελέσματα της δική σας (και δική σου) εξουσίας. Της «ολιγαρχικής Δημοκρατίας» που υπηρετήσατε.

Και έρχονται οι εκτιμήσεις-εξαγγελίες-αναφορές για να επισφραγίσουν τις παρατηρήσεις μας: «...φέραμε την Ελλάδα από μια περιθωριακή και εξαρτημένη βαλκανική χώρα να γίνεται μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δύναμη με κύρος και φωνή.» (π.χ Κύπρος, Σκοπιανό, Ελληνοτουρικά κ.α), «Εκείνος ο ιστορικός κύκλος ήταν φανερό η μεταπολίτευση δηλαδή ότι ήταν υπόθεση κάθε πατριώτη και δημοκράτη. Κάθε πολιτικού φορέα που είχε πρωτάξει τα εθνικά και πανδημοκρατικά αιτήματα.», Δηλαδή τώρα τι προτάσσεται; «Σήμερα ο πατριωτισμός αλλάζει περιεχόμενο...» (το είπε και ο Γιώργος, μάλιστα το ονομάτισε ως νέο πατριωτισμό και το συνέδεσε με τον αγώνα ώστε «να μην μας χειραγωγούν σε ατομικό επίπεδο, ούτε και να μας χειραγωγούν σε συλλογικό ή εθνικό επίπεδο», Δεν λέτε το ίδιο.), «Η Ελλάδα που παράγει πλούτο που προχωρά βήμα με βήμα την πραγματική σύγκλιση στον ευρωπαϊκό χώρο που αναβαθμίζει συνεχώς το ανθρώπινο δυναμικό της και προστατεύει τους ανθρώπινους φυσικούς περιβαλλοντικούς και οικολογικούς της πόρους και αξιοποιεί κάθε συγκριτικό της πλεονέκτημα είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης και ανάπτυξης του ελληνισμού (!)στον κόσμο των ανοιχτών συνόρων.» (Μήπως εννοείς του Ελληνικού κράτους;), «Πατριώτης είναι όποιος συμβάλλει σε αυτά.», Με λίγα λόγια ο σημερινός πατριώτης είναι ο αποφασιστικός και ρωμαλέος...διαχειριστής, αυτός που «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του» αν πρόκειται για αναδίπλωση και ρεαλισμό, αυτός που κομίζει στην Ευρώπη και στον κόσμο αυτό που οι συντεταγμένοι μηχανισμοί θέλουν ν' ακούσουν, ο απολίτιστος τεχνοκράτης και πραγματιστής. Εθνική (όχι κρατική) διάσταση στον πατριώτη σου υπάρχει; Υπάρχει παράδοση προς προστασία ή αυτό είναι παρωχημένο; Πόσο Σολωμός, Πόσο Παλαμάς, Πόσο Ελύτης και Πόσο Θεοδωράκης είναι αυτός ο πατριώτης; Πότε ιστορικά υπήρξε ο πατριωτισμός ως συνώνυμο της εκμετάλλευσης των ευκαιριών;

«Μόνο που αυτή είναι μια προοδευτική ανατροπή και αυτό που παλιά ήταν υπόθεση κάθε πατριώτη και δημοκράτη, δηλαδή όλων των δημοκρατικών και νομιμοποιημένων (!) κομμάτων της μεταπολίτευσης, σήμερα είναι υπόθεση κάθε δημοκρατικού και προοδευτικού φορέα που έχει προτάξει τις ριζοσπαστικές αλλαγές που σήμερα απαιτούνται, γι' αυτό μιλάω για κυβερνώσα αριστερά (!).» (Σου θυμίζω ότι ο Γιώργος είπε ότι Εγκλωβιστήκαμε στον κυβερνητισμό,) Η σύγχυση είναι φανερή. Έτσι λέγεται τώρα η αριστερά που κυβερνά; Σαν να λέμε αντιπολιτευώσα, χειρευώσα, κυβερνώσα, κ.α. Αποδίδει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ουσία της αριστεράς το ότι κυβερνά; Μήπως εννοείς ότι όταν κυβερνά πρέπει να «σοβαρεύεται»; Γιατί εγώ ξέρω ότι κυβερνά, ως αριστερά, όταν είναι σοβαρή ή γιατί ήρθε η ...σειρά της)

«Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να είμαστε καθεστωτικοί», «Να ανατρέψουμε το πολιτικό σύστημα αυτό που είναι σήμερα» (Αυτό που ήταν χθες; Αυτό να με συγχωρείς θυμίζει λίγο τυχωδιοκτώσα αριστερά).

Και τελειώνει με τον ίδιο άμετρο τρόπο που ξεκίνησε: «Έρχομαι ενώπιόν σας γιατί έχω όραμα για το Κίνημα, πάντα είχα.», «Έρχομαι εδώ γιατί ξέρω τι πρέπει να γίνει, και το προτείνω από παλιά, πάντα είχα προτάσεις.» «...γιατί έχω συνείδηση συλλογικής προσφοράς, μάχιμης στάσης, ενωτικής διάθεσης. Πάντα είχα.», «...δεν εκχωρώ κι εγώ, όπως κι εσείς φαντάζομαι, τα δικαιώματά μου» (Αλίμονο, αυτό είναι το αλφαβητάρι του αξιωματούχου: ΔΕΝ ΕΚΧΩΡΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, μόνο υποχρεώσεις.), «Ποιος θα μου πει γι' αυτό ότι δεν έχω δικαίωμα, ή ότι υπηρετώ αλλότριες επιδιώξεις, δεν έχω όνομα, (ότι) δεν μπορώ να νικήσω τον Καραμανλή.» (Όσο για το τελευταίο, όποιον ρωτήσεις)

Σου θυμίζω πάλι ότι ο Γιώργος σας προέτρεψε στην ανάγκη αυτοκριτικής για το βαθύ πολιτικό νόημα (της), στην παιδαγωγική λειτουργία, στη σημασία τους για το δημόσιο ήθος.

Κανείς δεν σου απειλεί τα δικαιώματα. Το μόνο δικαίωμα το οποίο δεν έχεις (ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ) είναι να ενδύεσαι τη λύση ενώ είσαι μέρος του προβλήματος. Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να παλεύεις όσο μπορείς για την ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να σιωπάς όταν δεν έχεις να πεις. Είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να έχεις αυτογνωσία.

Αλέκος Βαρβέρης, 27/10/2007