ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ (2): ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

(Δημοσίευση: 25 Οκτωβρίου 2007) Συνεχίζουμε μὲ τὴν ὁμιλία τοῦ Βαγγέλη Βενιζέλου. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν -ἐν ἁμαρτίᾳ καὶ ἀνεπαρκείᾳ- Γιῶργο, ὁ Βαγγέλης κρατεῖ τὴν ἁμαρτία, κοινὸ στοιχεῖο τοῦ χώρου, καὶ ἀποκαλύπτει τὴν δική του πολιτικὴ ἀνεπάρκεια, τὴν τόσο διαφυλασσόμενη καὶ προστατευόμενη ἀπὸ τὰ ΜΜΕ. Ἐπιβεβαιώνει ὡστόσο τὸν καλὸ χειρισμὸ τῆς γλώσσας ποὺ τὸν σώνει σὲ μιὰ προσπάθεια νἀ μιλάει καὶ νὰ μὴν λέει ΤΙΠΟΤΑ. Ἀναρίθμητα παραδείγματα:

Σε αντίθεση με τον -εν αμαρτία και ανεπαρκεία- Γιώργο, ο Βαγγέλης κρατά την αμαρτία, κοινό στοιχείο του χώρου, και αποκαλύπτει την δική του πολιτική ανεπάρκεια, την τόσο διαφυλασσόμενη και προστατευόμενη από τα ΜΜΕ. Επιβεβαιώνει ωστόσο τον καλό χειρισμό της γλώσσας που τον σώνει σε μια προσπάθεια να μιλάει και να μη λέει ΤΙΠΟΤΑ...

...Αναρίθμητα παραδείγματα του ως άνω συμπεράσματος:

«Απευθυνόμαστε συνεπώς σήμερα όλοι μας στο ευρύτερο εθνικό και πολιτικό ακροατήριο. Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες, σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες», «...πριν από οτιδήποτε άλλο, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πολίτες που μας ψήφισαν...»

και αμέσως μετά η γνωστή σε όλους μας φτηνή αντιδεξιά δημαγωγία που τόσο ωφέλησε(!) το ΠΑΣΟΚ.

«ο εξωραϊσμός της εικόνας της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή», «ο ευτελισμός και η εγκατάλειψη όλων των δήθεν μεταρρυθμίσεων», «η άμεση και ακαριαία διάψευση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης», «η επιβεβαίωση του ταξικού (sic) χαρακτήρα της οικονομικής και φορολογικής πολιτικής του κ. Καραμανλή» (έχεις σκοπό την α-ταξική και το λες αυτό;)

Και κατευθείαν στο τι επαγγέλλομαι, χωρίς την παραμικρή ευθιξία και αυτοκριτική.

«Αντιπολίτευση χωρίς το άγχος του κυβερνητισμού...» (άγχος σού δημιουργεί ο κυβερνητσμός ή διάβρωση ως παραποίηση του κυβερνώ, όπως έχει ήδη επισημάνει ο Γ.Π.;)

«Δυο είναι οι βασικές προϋποθέσεις της φυγής προς τα εμπρός (κλασικός όρος για την υποδήλωση τυχοδιωκτισμού) και της νίκης: Πρώτον, ένα νέο ΠΑΣΟΚ και, δεύτερον, μια νέα κοινωνική πλειοψηφία.» (Χαίρω πολύ χαιρόπουλος, αλλά Βαγγέλη είσαι στο βήμα για να πεις το ΠΩΣ;)

Τώρα αρχίζουν οι παραγγελίες. (Το ΠΩΣ δεν υπάρχει πουθενά.)

«Το ΠΑΣΟΚ της νίκης είναι πάντα - όπως ήταν εκ γενετής (!!) -  πατριωτικό, λαϊκό, προοδευτικό, ριζοσπαστικό.» (όχι δηλαδή το αντίστροφο)

«Είναι όμως μεγάλο, πλειοψηφικό και πολυσυλλεκτικό. Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του 13% ή του 25%. Δεν μας κληροδότησε αυτό το ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας Παπανδρέου. Είναι το ΠΑΣΟΚ του 48%...» (το οποίο έγινε χωρίς το 13% ή το 25%; Κατευθείαν 48%;)

Συνεχίζονται οι παραγγελίες (από ποιόν ζητιόνται όλα αυτά;)

«Το ΠΑΣΟΚ της νίκης είναι ανοικτό στην κοινωνία», «γνήσια συλλογικό, συμμετοχικό και δημοκρατικό», «Το ΠΑΣΟΚ της νίκης είναι ανοιχτό στους νέους...», «Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής εγγυάται την αυτονομία της πολιτικής...» (πως την εγγυάται από μόνο του, επειδή είναι της νέας εποχής; Αυτά τα απαντά ο Γ.Π)

Και τελειωμό δεν έχουν οι παραγγελίες.

«Το ΠΑΣΟΚ της νίκης είναι χώρος ελεύθερης πολιτικής σκέψης», «Το ΠΑΣΟΚ της νίκης έχει αυτογνωσία, αυτοκριτική ικανότητα στην πράξη, όχι ρητορικά και όποτε προκύπτει ανάγκη να διασώσουμε ένα εσωκομματικό κατεστημένο» (εδώ δεν θες να ρητορέψεις λίγο;), «Το ΠΑΣΟΚ της νίκης μπορεί πράγματι να τα αλλάζει όλα...», «Έχει την ικανότητα να ανανεώνεται, όχι όμως επιφανειακά για τη διάρκεια ενός δελτίου ειδήσεων (να και ένα σωματίδιο αυτοκριτικής), αλλά ουσιαστικά και σε βάθος» (Εξαντλείται η υπομονή μας Βαγγέλη, όλα αυτά τα καλά ΠΩΣ διαμορφώνονται; Υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΗ που να τα ΑΠΑΝΤΑ;)

«Η αυτονομία της πολιτικής ισχύει παντού και πάντοτε» (Είναι δηλαδή κάτι σαν φυσικό φαινόμενο)

Και συνεχίζει με πολλές ....«νίκες» ακόμη.

Στις παραγγελίες προστίθενται τώρα και τα ευχολόγια.

«Πρέπει να πρωτοπορήσουμε και τώρα, μετασχηματίζοντας πράγματι το συλλογικό μας εαυτό σε ανοικτό, δημοκρατικό, αποκεντρωμένο κόμμα.» (δεν ρωτάω άλλο ΠΩΣ; βαρέθηκα)

«Ένα νέο πολιτικό σύστημα προϋποθέτει άλλη σχέση και μεταξύ των κομμάτων και κυρίως μεταξύ των κομμάτων της ευρύτερης αριστεράς» (ακούστε στη συνέχεια και πως αντιλαμβάνεται το ΠΩΣ ο ευρυμαθής Βαγγέλης): «Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς μισόλογα, χωρίς υπαινιγμούς, χωρίς τριβές», «Με συλλογικότητα, με ηγετική ομάδα αναγνωρισμένη από την κοινωνία ...» (σ' αυτά έχει προηγηθεί ο Ρεχάγκελ γιατί τα έχει ΠΡΑΞΕΙ).

Και ερχόμαστε στα δύσκολα που για τον Βαγγέλη, όπως θα δείτε, είναι εύκολα.

«Η δεύτερη προϋπόθεση της νίκης, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι η συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας, πάνω όμως σε μια απλή(!) και ισχυρή πολιτική συμφωνία.», « Χωρίς λευκές επιταγές.» (Εδώ Βαγγέλη έχεις μπλέξει τα εσωκομματικά με την λαϊκή εντολή. Ποτέ δεν δόθηκε από την κοινωνία ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ, αυτό ήταν «παρεξήγηση» του Ηγέτη.) «Αυτό προϋποθέτει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη χώρα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία.» (Επιτέλους ανακουφίστηκα. Τελικά και οι προϋποθέσεις εύκολη υπόθεση είναι. Δηλαδή τα ονοματίζουμε όλα καλά και ολοκληρωμένα και καθαρίσαμε)

«...δεν πείθουμε εύκολα τους πολίτες, γιατί οι πολίτες είναι δύσπιστοι.(!!) Δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι μπορεί να εφαρμόζεται μια κυβερνητική πολιτική, που είναι ταυτόχρονα και αναπτυξιακή και αναδιανεμητική.» (Ενώ εσύ το έχεις καταλάβει;)

«Ο πολίτης φοβάται ότι οι καλές προθέσεις και οι εύκολες προεκλογικές εξαγγελίες (όπως αυτές που καταθέτεις τώρα) προσκρούουν πάρα πολύ γρήγορα μετά το σχηματισμό μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης στο φραγμό και το άγχος (άλγος Βαγγέλη, άλγος λέγεται) της δημοσιονομικής πολιτικής...»

Και συνεχίζει σε πιο εκνευριστικούς τόνους να αποσιωπά την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που θα ακολουθήσει.

«Οφείλουμε συνεπώς να ξεκαθαρίσουμε πρωτίστως στο μυαλό μας» (ωραίο αυτό, δεύτερο σωματίδιο συλλογικής αυτοκριτικής), «...και με ειλικρίνεια, ότι μια άλλη πολιτική είναι πράγματι εφικτή...» (Αυτήν περιμένουμε Βαγγέλη)

«Για να το πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε δύο βασικά πράγματα:» (Έφτασε η ώρα), «Πρώτον, σαφές εθνικό μοντέλο ανάπτυξης που εξειδικεύεται σε κάθε περιφέρεια.

Δεύτερον, σαφή φορολογική πολιτική αναπτυξιακού και κοινωνικού, δηλαδή αναδιανεμητικού χαρακτήρα...» (Και αυτό τόσο εύκολο ήταν Βαγγέλη, δηλαδή βάζουμε πιο μπροστά από το «καλό& ολοκληρωμένο»», που βάλαμε πριν, το «σαφές» και τελειώσαμε;)

Και συνεχίζει έτσι και χειρότερα: «εμείς αντιτάσσουμε τη λογική(!) ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τη χώρα» (ΠΡΟΣΈΞΤΕ όχι το σχέδιο αλλά τη λογική σχεδίου !!! ενώ η επάρατος δεξιά έχει λογική αντισχεδίου. Να μια διαφορά με τον Καραμανλή, δεν γουστάρει τα σχέδια) και συνεχίζει: «Ενός σχεδίου οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής ανάπτυξης...», «Ενός σχεδίου βασισμένου στην υποστήριξη της επιχειρηματικότητας και στην ανόθευτη και ελεύθερη λειτουργία της αγοράς υπό το ρυθμιστικό  έλεγχο του κράτους.» (Ο Γιώργος επισημαίνει το αντίστροφο για ένα ανόθευτο από την αγορά κράτος, μήπως είναι πιο ενημερωμένος;), «Το κοινωνικό κράτος δεν είναι για μας ένα άθροισμα ιδρυματικών παροχών...» (ούτε για τον Φιλελευθερισμό), «Ολοκληρωμένο σχέδιο για την κοινωνία και την οικονομία σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από τα τετριμμένα(!) για υποδομές(!!), έργα(!!), χρηματοδοτήσεις(!!), ΚΠΣ(!!), πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων(!!)...» (τετριμμένα; Νομίζεις ότι θα είχες γίνει ποτέ υπουργός χωρίς αυτά;)

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου, συντρόφισσες και σύντροφοι, μας κληροδότησε δύο άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινείται σταθερά και αταλάντευτα το ΠΑΣΟΚ: Ο πρώτος άξονας είναι ο χαρακτήρας ενός κόμματος που είναι το πιο προοδευτικό, το πιο λαϊκό, το πιο αριστερό...» (Όχι Βαγγέλη, το «πιο» είναι δικό σου, ο άλλος μίλαγε για προοδευτικό, λαϊκό κ.ο.κ νέτα σκέτα), «Δε μας κληροδότησε ο Ανδρέας Παπανδρέου ένα κάπως μεγαλύτερο ΚΚΕ ή έναν κάπως μεγαλύτερο Συνασπισμό...» (ή μια κάπως μικρότερη Ν.Δ, αυτό το σκέλος το ξεχνάς χαρακτηριστικά)

Έτσι, τόσο συγκεκριμένα δηλαδή, το πάει ως το τέλος.

Τι συμβαίνει με τον Βαγγέλη, τον σαφώς καλύτερο χρήστη της γλώσσας από τον Γιώργο; Γιατί παρά την γλωσσική του υπεροχή δεν συγκινεί; Γιατί αποφεύγει στρατηγικές νύξεις; (θυμίζουμε εδώ τον «Νέο Πατριωτισμό», την ανάγκη μη χειραγώγησης ατομικής, πολιτικής και εθνικής, του Γ.Π, και μάλιστα ως πολιτικής επιδίωξης και όχι ως δεδομένο.) Γιατί αποφεύγει την αυτοκριτική; Ήταν αλλού; Γιατί δημαγωγεί σε ένα δημαγόπληκτο ακροατήριο; Γιατί δεν υποδείχνει συγκρούσεις; (αφού τα πράγματα είναι τόσο ανήμπορα με τον Γ.Π στην ηγεσία; Γιατί δεν ορίζει το περιεχόμενο της αυριανής ενότητας; (Γιατί δεν θέτει όπως ο Γ.Π την αλήθεια ως προϋπόθεση της ενότητάς μας»; Εκτίμησή μου είναι δυο πράγματα. 1. Δεν έχει Πολιτική, 2. Αυτά που έχει σκοπό είναι δανεικά και δεν λέγονται στο πασοκικό «πόπολο», ούτε στο κοινωνικό «πόπολο».

Δεν είναι ικανότερος από τον Γ.Π και επιπλέον δυσκολεύεται περισσότερο στο να εκθέσει μια πολιτική. Είναι μια σαφής δεξιά απόκλιση (ή παρένθεση;) τόσο σε σχέση με τα ζητούμενα του ΠΑΣΟΚ, όσο και μ' αυτά που βασανίζουν και ζορίζουν (διότι δεν τα' χει) τον Γιώργο.

Αλέκος Βαρβέρης, 25/10/2007