"ή ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ"

(Δημοσίευση: 3 Νοεμβρίου 2009) Ὁ φίλος Ἀλκιβιάδης προσεγγίζει τὸν ἀναβρασμό καὶ τὶς ἐξελίξεις στὸν χῶρο τῆς Νέας Δημοκρατίας.

Είκοσι ημέρες μετά τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη και οι αντιδράσεις στην ευρύτερη βάση της  Ν.Δ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, μετασχηματίζοντας το στενό κομματικό τοπίο σε κρίσιμο ιδεολογο-πολιτικό πεδίο αντιπαράθεσης.
Η κρίση έχει αφετηρία την ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων της κομματικής και κοινωνικής βάσης και επαναστρέφει στα επί τα αυτά παροξύνοντάς τη.
Συνειδήσεις εννοείται πέραν των διαπλεκομένων, εκεί που υπάρχουν ασυμβίβαστες, διεκδικητικές, απροσκύνητες, οργισμένες, κριτικές, απαιτώντας λόγου έκφραση χειραφετημένες απ' τους κομματικούς «μηχανισμούς» και τους διαχειριστές τους βαρόνους-φεουδάρχες.

Όχι δεν πετάει ο γάιδαρος, ναι ο βασιλιάς είναι γυμνός το ίδιο και οι αυλικοί του. Μαζί και το Βασίλειο που θέλει εκ θεμελίων ανασύσταση. «Επανίδρυση» πολιτικό-ιδεολογική  και κομματική. Κάτι που σημαίνει με απλά λόγια όχι στα στημένα συνέδρια και στις εναλλαγές προσώπων εκεί που προαπαιτούνται αλλαγές πολιτικής.
Σε κανέναν λευκή επιταγή. Ο κάθε διεκδικητής της ύπατης κομματικής εξουσίας να παρουσιάσει το δικό του πολιτικό-ιδεολογικό «κεφαλαίο» και στη βάση αυτή να αξιολογηθεί η καταλληλότητα του απ' τη ευρύτερα δυνατή εκλογική βάση του κόμματος κι όχι απ' την παρωχημένη, ανεπίκαιρη, κατεψυγμένη λίστα των 5000 σύνεδρων του 2007.
Τη ριζοσπαστικοποίηση αυτή των συνειδήσεων της βάσης άλλοι προσπαθούν να  καναλιζάρουν στα δικά τους συμφέροντα και στόχους, άλλοι να ξορκίσουν πειθαναγκαζόμενοι στη μαζική συμμετοχή, άλλοι να χειραγωγήσουν σε ακροατήριο χειροκροτητών και ψηφοφόρων, με όλους τους επώνυμους διεκδικητές καθώς και τους βατοπεδινούς κάθε είδους να την φοβούνται, για τις ανεξέλεγκτες, από τους ίδιους, ανατροπές που εκτιμούν, και σωστά, ότι θα φέρει στο κομματικό και πολιτικό status quo προσπαθώντας να την ελέγξουν.

Μέχρις στιγμής, σύμφωνα και με τις δηλώσεις Mεϊμαράκη, οι υποψήφιοι διαχειριστές  έχουν αρνηθεί κάθε πολιτική συζήτηση (!) στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, επιδιώκοντας το ίδιο και για το συνέδριο του Νοέμβρη.
«Ψηφίζουμε στα γρήγορα αρχηγό και δεν ομφαλοσκοπούμε ούτε αυτοαναλισκόμεθα σε πολιτικο-ιδεολογικές ζυμώσεις και τα τοιαύτα γιατί θα γίνουμε μπάχαλο».
Κρυφο-ομολογείται δηλαδή η ανυπαρξία ουσιαστικών όρων να γίνει συντεταγμένη συζήτηση, κι αυτό όχι για λόγους χρόνου ή διαδικασίας, αλλά εξαιτίας της πολιτικής ένδειας των επίδοξων αρχηγών και αρχηγίσκων κάθε είδους και παντελούς αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν ένα αφιονισμένο ακροατήριο εντός και εκτός του συνεδρίου που θα ρωτά επίμονα τα πώς και τα γιατί, και που θα θέλει να χρεώσει ευθύνες που αρνούνται να αναλάβουν.

Ακριβώς γιατί οι παραπάνω εντοπιζόμενες υποκειμενικές αδυναμίες χαρακτηρίζουν τους διεκδικητές της αρχηγίας αλλά και την πλειοψηφία της κομματικής νομενκλατούρας,  μετατρέπεται το συνέδριο σε καζάνι που βράζει χωρίς  μάγειρα με πελάτες που επιζητούν άλλου είδους τροφή απ' το χυλό αμνησίας και αμνηστίας που ετοιμάζονται να του σερβίρουν.
Τα κομματικά φίλτρα μαζί και τα σύμμαχα μιντιακά κέντρα που αγρυπνούν να καναλιζάρουν την ριζοσπαστικοποίηση όπου δει, έχουν κινητοποιηθεί απ' άκρου εις άκρον. Και οι επίδοξοι μνηστήρες-εραστές της Ν.Δ Πηνελοπιας εξουσιαστικής μανίας πρώτοι απ' όλους θα ματώσουν τα χέρια τους στον έσχατο αγώνα τού ή αυτοί (η βάση) ή εμείς.

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θα έλεγα, ότι το σημερινό "εμείς" της Ν.Δ δικαιούται καλύτερους "αυτούς", απ' αυτούς που επιδιώκουν την ηγεσία της.
Το κακό είναι ότι οι καλοί δεν έχουν υποψήφιο. Το καλό, απ' την άλλη, είναι πως είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στη σιωπή. Μέχρις έσχατων; Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό; Θα φανεί μέσα στον Νοέμβρη... 
Αλκιβιάδης
Θεσσαλονίκη 28 Οκτώβρη 2009