ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΣ

(Δημοσίευση: 13 Νοεμβρίου 2007)

Προς τους φίλους της σύνταξης:

Σας αποστέλλω το παρακάτω ενημερωτικό κείμενο
επειδή σε κάθε περίπτωση θα είναι ωφέλιμο να υπάρξει δυνατότητα
προβολής σε γεγονότα που δεν βλέπουν το φως της
δημοσιότητας στην Ελλάδα, ενώ συνιστούνσημαντικές
εξελίξεις για το ασφαλιστικό ζήτημα διεθνώς.
Αλ.Μ.

Το σύμφωνο της Γενεύης
Διεθνής Συμμαχία για την επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η Διεθνής Συμμαχία είναι ένα δίκτυο που περιλαμβάνει το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO), τη Διεθνή Ένωση Κοινωνικής Ασφάλισης και τις πιο σημαντικές διεθνείς ομοσπονδίες καθώς και τους πιο σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς και ομοσπονδίες που αντιπροσωπεύουν τον τομέα των συνεταιρισμών και της αυτοδιαχειριζόμενης /αλληλοβοηθητικής ασφάλισης. Όλοι είναι ενεργοί για την επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης παγκοσμίως και μοιράζονται ένα κοινό όραμα, αξίες και αρχές. Όλοι μαζί δίνουν φωνή σε περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο μέλη σε πάνω από 180 χώρες.

Οι εφτά οργανισμοί που συμμετέχουν σε αυτή την κοινή πρωτοβουλία, και που για πρώτη φορά συνεδρίασαν στη Γενεύη στις 7 Σεπτεμβρίου 2007, είναι οι κάτωθι:

ILO (Διεθνής Οργανισμός Εργασίας)
ISSA (Διεθνής Ένωση Κοινωνικής Ασφάλισης)
AIM (Διεθνής Ένωση Αλληλοβοηθητικών Ταμείων Υγείας)
ICA (Διεθνής Ένωση Συνεταιρισμών)
ICMIF (Διεθνής Ομοσπονδία Συνεταιρισμών και Αλληλοβοηθητικής Ασφάλισης)
IHCO (Ο Διεθνής Οργανισμός Συνεταιρισμών Υγείας)
WIEGO (Γυναίκες σε Ανεπίσημη Εργασία: Παγκοσμιοποίηση και οργάνωση)

Το «Σύμφωνο της Γενεύης» (Geneva Consensus) είναι το ιδρυτικό έγγραφο της Συμμαχίας. Παρουσιάζει το επιμέρους όραμα των εφτά συμμετεχόντων οργανισμών με σκοπό την επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Διεθνής συμμαχία για την επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης - C/O Πρόγραμμα STEP- Διεθνές Γραφείο Εργασίας
Γραφείο 9/74 1211 Γενεύη 22 CH- http://www.social-protection.org/

Ένα κοινό όραμα

Η επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης σε όλο τον πληθυσμό της γης είναι ο βασικός στόχος της διεθνούς κοινότητας αλλά επίσης αποτελεί μία σημαντική πρόκληση, και από πολιτική και οικονομική καθώς και από τεχνική και θεσμική άποψη.

Τέτοια πρόκληση μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν υπάρξει αληθινή πολιτική θέληση και πρωτοπόρες μακροπρόθεσμες εθνικές στρατηγικές που έχουν ειρμό, συνάφεια και ισχύ και εάν όλοι οι σχετικώς ενεργοποιημένοι, όπως διεθνείς οργανισμοί, κυβερνήσεις, οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης, ιδιωτικός τομέας, οργανισμοί εργατών επίσημης και ανεπίσημης οικονομίας, τοπικοί φορείς, δημόσιος τομέας , κοινοτικοί οργανισμοί, αυτοδιαχειριζόμενη/αλληλοβοηθητική ασφάλιση, συνεταιρισμοί, συστήματα υγείας, κοινωνικές υπηρεσίες δουλέψουν μαζί.
Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω, ο βασικός στόχος θα πρέπει να είναι η υποστήριξη των νεωτερισμών και των συνεταιρισμών μεταξύ των ενεργοποιημένων. Πράγματι, είναι αναγνωρισμένο ότι το επίπεδο των πόρων που απαιτούνται για την επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης στους χαμηλοεισοδηματίες ή στους αποκλεισμένους από αυτή δεν μπορεί να προέλθει μόνο από την αύξηση στην κάλυψη των υπαρχόντων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Η δημιουργία νέων μηχανισμών προσαρμοσμένων σε διαφορετικά πλαίσια, είναι επίσης απαραίτητη.  Πολλές φορές, αυτοί οι νέοι μηχανισμοί  υποστηρίζονται από τον ίδιο τον κόσμο ή από διαφορετικούς φορείς του δημοσίου ή της κοινωνικής οικονομίας (αυτοδιαχειριζόμενα/αλληλοβοηθητικά ταμεία, μικροασφάλειες, εργατικές οργανώσεις, συνεταιρισμοί, σύνδεσμοι, ομάδες κτλ).
Σημαντική πρόοδος σε αυτό το χώρο επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι πρωτοβουλίες πολλαπλασιάσθηκαν παντού μάλλον εξαιτίας της δύναμης της μεγάλης ποικιλίας επαγγελματιών και σε απάντηση των πρωταρχικών αναγκών των αποκλεισμένων πληθυσμών. Ωστόσο, αυτές οι ποικίλες πρωτοβουλίες συχνά παραμένουν περιορισμένες και εύθραυστες. Πρέπει να ενδυναμωθούν, να ενσωματωθούν και να ενοποιηθούν με τις κοινές προσπάθειες για την επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Για περαιτέρω προηγμένη γνώση σε αυτό το χώρο, θα πρέπει να υπάρξει ενεργή υποστήριξη για καινοτομίες και πειραματισμούς.

Η καθολική κάλυψη του πληθυσμού είναι ο κύριος στόχος στην επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης, ακόμη κι εάν δε μπορεί να προβλεφθεί στο άμεσο μέλλον. Παρόλα αυτά, στην αρχή είναι προτιμότερο να ορισθούν πραγματοποιήσιμα (ρεαλιστικά) πακέτα επιδομάτων , λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική  πραγματικότητα των χωρών και των σχετικών πληθυσμών και  που στην πραγματικότητα έχουν το δυναμικό για να ωφεληθούν το περισσότερο δυνατό.

Ο Κοινωνικός Διάλογος είναι ένα προνομιούχο μέσο που μπορεί να συνεισφέρει στην εισαγωγή και εφαρμογή του εθνικού πλάνου δράσης σχετικά με την επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αρχές και αξίες κοινές για όλους

Η κοινωνική ασφάλιση είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα παγκοσμίως. Με αυτή την ιδιότητα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα «παγκόσμιο αγαθό του κοινού».
Τα σχετικά Διεθνή Πρότυπα Εργασίας του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας (ILO) αποτελούν βασική αναφορά σε αυτή την ιδιότητα (ιδιαίτερα στη Σύμβαση 102).
Η χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης χρειάζεται να συμπεριλάβει μηχανισμούς αλληλεγγύης και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, το βοήθημα αλληλεγγύης των φτωχών είναι απαραίτητο και νόμιμο.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι βασικό μέσο ανακατανομής για τη μείωση της ανισότητας.
Ο ρόλος κλειδί της κοινωνικής ασφάλισης είναι να κεντρίσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη με το να ενθαρρύνει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να συνοδεύεται και από κοινωνική ανάπτυξη. Και στις δύο παίζει σημαντικό ρόλο η κοινωνική ασφάλιση. Λαμβάνοντας υπόψη το ποσό των διαθέσιμων πόρων που οι αυξανόμενες ανάγκες απαιτούν, είναι σημαντική η συνεχής έρευνα προς την επίτευξη της αποτελεσματικότητας και της συνάφειας.
Τα συστήματα πρέπει να διοικούνται με διαφάνεια στο κτίσιμο της οργάνωσης της καλής διοίκησης και  οικονομικής βιωσιμότητας.
Οι αξίες που στηρίζονται από τους συνεταιρισμούς και από το αλληλοβοηθητικό κίνημα (τιμιότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, τέλος στον αποκλεισμό και στις διακρίσεις, μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα, η συμμετοχή και η ενδυνάμωση των σχετικών πληθυσμών, υπευθυνότητα, διαφανή διαχείριση και δημοκρατία) αντιπροσωπεύουν βασικά στοιχεία που πρέπει να εκτιμηθούν.


Επεκτείνοντας την Κοινωνική Ασφάλιση και τη «Δίκαιη Παγκοσμιοποίηση»

Η πρόσβαση στην Κοινωνική Ασφάλιση και στην Κοινωνική Προστασία είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα (άρθρο 22 και 25 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Επιπλέον, είναι αναγνωρισμένη ως απαραίτητο συστατικό για δυνατή οικονομική ανάπτυξη, δίκαιη παγκοσμιοποίηση, «ευπρεπή εργασία» και για τη μείωση της φτώχειας, της ανισότητας και της εξαθλίωσης.

Από αυτή την άποψη, η «Παγκόσμια Επιτροπή Κοινωνικής Διάστασης της Παγκοσμιοποίησης» του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας (ILO) τονίζει ότι ‘ένα ελάχιστο ποσό της κοινωνικής ασφάλισης για άτομα και οικογένειες πρέπει να θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικοοικονομικής βάσης της παγκόσμιας οικονομίας'
Ωστόσο, σήμερα πάνω από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού δεν επωφελείται από καμία μορφή κοινωνικής προστασίας και λιγότερο από 20% του πληθυσμού έχουν επαρκή κοινωνική ασφάλιση. Σε παγκόσμια κλίμακα, ο βαθμός του αποκλεισμού από την κοινωνική ασφάλιση είναι σημαντικός. Θίγει πάνω από 90% του πληθυσμού σε πλειονότητα χώρες της νοτίου-Σαχάρας Αφρικής και της νότιας Ασίας. Στη Λατινική Αμερική και για χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, παρά τις διαφορετικές συνθήκες μεταξύ τους, ο αποκλεισμός είναι εξίσου μεγάλος. Πράγματι, αυξάνεται σε πολλές χώρες εξαιτίας της ανάπτυξης της παραοικονομίας και της μείωσης της επίσημης εργασίας.

Γυναίκες, παιδιά, εργάτες ανεπίσημης οικονομίας, αγρότες, μετανάστες και άλλες ευπαθείς ομάδες θίγονται περισσότερο από το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού. Πράγματι, η ευπάθεια εν όψει κινδύνου κυρίως ασθένειας και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πανδημίας (AIDS, φυματίωση, ελονοσία) είναι μία από τις κύριες αιτίες της φτώχειας καθώς περιορίζει σημαντικά την πρόσβαση σε ευκαιρίες των φτωχών σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και κυρίως σε υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδος υγείας.

Για αυτό το λόγο, τον Ιούνιο του 2001, η Διεθνής Διάσκεψη Εργασίας (ILC) ενώ υπογράμμιζε τον αναντικατάστατο χαρακτήρα των συστημάτων της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Κοινωνικής Προστασίας στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, κάλεσε τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) και τη διεθνή κοινότητα να κινητοποιηθούν ουσιαστικά προς τη βελτίωση της κάλυψης των συστημάτων αυτών, κάνοντάς 'τα περισσότερο προσβάσιμα και δίκαια. Κατά συνέπεια, ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2003 την «Παγκόσμια Εκστρατεία για την Επέκταση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την Κάλυψη Όλων» και έθεσε το λειτουργικό της μέσο, το πρόγραμμα «Στρατηγικές και Τεχνικές ενάντια στον Κοινωνικό Αποκλεισμό και τη Φτώχεια» (ILO/STEP), για την εκπλήρωση αυτού του στόχου.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του 2004, η Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Ένωσης Κοινωνικής Ασφάλισης (ISSA), που έγινε στο Πεκίνο και περιέλαβε μία ομάδα υπαλλήλων από 377 ιδρύματα Κοινωνικής Ασφάλισης από 151 χώρες, υιοθέτησε τη «Διακήρυξη του Πεκίνου». Η Διακήρυξη τονίζει ‘τη σπουδαιότητα του σκοπού της επέκτασης της κάλυψης' και υποστηρίζει ότι «προκειμένου να μειωθεί η ανέχεια και να επιτευχθεί η κοινωνική ένταξη, είναι απαραίτητη η επέκταση της κάλυψης σε ευπαθείς πληθυσμούς προς το παρόν αποκλεισμένους. Η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να είναι ο κεντρικός σκοπός όλων των στρατηγικών της μείωσης της φτώχειας και οι νέες προσεγγίσεις πρέπει να αναπτύσσονται σε αυτό το έδαφος.

Επιπλέον, αυτή είναι το νόημα της «Διακήρυξης του Montevideo» της ΑΙΜ το Μάρτιο του 2001 στην παγκοσμιοποίηση και τη φροντίδα υγείας. Η ΑΙΜ αναφέρει ότι «η κοινωνική ασφάλιση και η καλή υγεία για όλους είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι για διαχρονική οικονομική παραγωγικότητα. Πρέπει να θεωρούνται ως επένδυση και όχι ως έξοδο για την οικονομία. Συνεπώς, η  ΑΙΜ απαιτεί πολιτική δέσμευση σε όλα τα ηγετικά διεθνή ιδρύματα για την προστασία των δημοσίων και κοινωνικών απόψεων στον τομέα της φροντίδος υγείας εν όψει μιας αυξανόμενης διεθνούς προοπτικής παγκοσμιοποίησης και φιλελευθερισμού».

Η ICMF πιστεύει σθεναρά ότι η συνεταιριστική και αλληλοβοηθητική δομή είναι ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός στο να παρέχει ασφάλιση στο φτωχό. Για πολλά έτη η ασφάλιση δε θεωρείτο ως ένα σημαντικό εργαλείο για την ανακούφιση της φτώχειας αλλά τώρα είναι αναγνωρισμένη ως το θεμελιώδες στοιχείο σε ένα μικροχρηματοδοτικό πρόγραμμα. Οι φτωχοί  είναι οι πιο ευπαθείς και έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη για προστασία μέσω του μηχανισμού μεταφοράς-κινδύνου και στην πρώτη γραμμή είναι η ανάγκη για ευρύτερη πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση. Συνεπώς, η Διεθνής Ομοσπονδία Συνεταιρισμών και Αλληλοβοηθητικής Ασφάλισης (ICMIF) προσυπογράφει (επιδοκιμάζει) τους αντικειμενικούς στόχους της Διεθνούς Συμμαχίας και θα αγωνιστεί με τους συνεταίρους της στην παροχή μεγαλύτερης πρόσβασης στην κοινωνική ασφάλιση χρησιμοποιώντας την εμπειρία των μελών-οργανώσεων σε αυτό τον τομέα.

Ένας κοινός σκοπός

Τα εφτά μελή-οργανώσεις της Συμμαχίας συμφώνησαν να συνεργαστούν προς τον κοινό σκοπό της επέκτασης της ασφαλιστικής κάλυψης και κοινωνικής ασφάλισης παγκοσμίως, προκειμένου να επωφεληθούν περισσότεροι άνθρωποι που επί του παρόντος είχαν ανεπαρκή ή ελλιπή κοινωνική ασφάλιση.

Γλωσσάριο

ICA
Η Διεθνής Ένωση Συνεταιρισμών είναι μία ανεξάρτητη μη κυβερνητική οργάνωση η οποία ενώνει, αντιπροσωπεύει και εξυπηρετεί τους σκοπούς των συνεταιρισμών παγκοσμίως. Ιδρύθηκε το 1895 και έχει μέλη 221 οργανώσεις από 81 κράτη ενεργά σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Όλοι μαζί αυτοί οι συνεταιρισμοί αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 180 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως. (http://www.ica.coop/).

AIM
Η Διεθνής Ένωση Αλληλοβοηθητικών Ταμείων είναι μία ομάδα 44 εθνικών ομοσπονδιών αλληλοβοηθητικών οργανώσεων σε 31 κράτη ανά τον κόσμο. Οι αλληλοβοηθητικές οργανώσεις παρέχουν κοινωνική κάλυψη για ασθένειες και άλλους κινδύνους σε περισσότερους από 170 εκατομμύρια ανθρώπους με το να συμμετέχουν στη διαχείριση της υποχρεωτικής ασφάλισης, προσφέροντας επικουρική, εναλλακτική ή αναπληρωματική ασφάλιση της υγείας ή παρέχοντας υπηρεσίες μέσω του δικτύου των κοινωνικών φορέων της  ή των φορέων υγείας.(Σημείωση. Το ΤΥΠΕΤ είναι μέλος της ΑΙΜ ως μέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αυτοδ/νων Ταμείων Υγείας ΟΑΤΥΕ)

ISSA
Η Διεθνής Ένωση Κοινωνικής Ασφάλισης αποτελείται από 377 ιδρύματα κοινωνικής ασφάλισης σε 151 κράτη. Η Κοινωνική Ασφάλιση προστατεύει την υγεία, την οικογένεια, τους ηλικιωμένους και την εργασία. Παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως τη βασική ανθρώπινη ανάγκη, συνεισφέρει αποφασιστικά στην εξασφάλιση μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς την οποία δε θα ήταν δυνατή η μόνιμη ειρήνη. (http://www.issa.int/)

ICMIF
Η Διεθνής Ομοσπονδία Συνεταιρισμού και Αλληλοβοηθητικής Ασφάλισης είναι επί του παρόντος η μοναδική διεθνής οργάνωση που αντιπροσωπεύει συνάμα ασφαλιστές αλληλοβοήθειας και συνεταιρισμών, παρέχοντας μεγάλη ποικιλία υπηρεσιών στις οργανώσεις-μέλη. Τα μέλη της αποτελούνται από 136 οργανώσεις σε 67 κράτη, αντιπροσωπεύοντας περισσότερες από 300 ασφαλιστικές εταιρίες παγκοσμίως. (http:/www.icmf.org.)

WIEGO
«Οι Γυναίκες σε ανεπίσημη εργασία: Παγκοσμιοποίηση και Οργάνωση» είναι ένα παγκόσμιο ερευνητικό δίκτυο που επιδιώκει την καλυτέρευση της κοινωνικής θέσης των εργαζόμενων φτωχών, κυρίως των γυναικών στην ανεπίσημη οικονομία μέσω καλύτερων στατιστικών, ερευνητικών προγραμμάτων και μέσω των αυξανόμενων οργανώσεων και αντιπροσώπων των ανεπίσημων εργατών. Τα άτομα και τα όργανα του δικτύου του WIEGO εκλέγονται από τρεις επιτροπές: από οργανισμούς-μελών των ανεπίσημων εργατών - από ερευνητικά, στατιστικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα και από γραφεία ανάπτυξης διαφορετικών τύπων (μη-κυβερνητικά, κυβερνητικά, και δια-κυβερνητικά). (http://www.wiego.org/)

IHCO
Η Διεθνής Οργάνωση Συνεταιρισμών Υγείας είναι μία εθελοντική οργάνωση του καταναλωτή ή των εργατικών συνεταιρισμών που εργάζεται στη σφαίρα της φροντίδος υγείας. Ο κύριος σκοπός αυτής της οργάνωσης είναι να δημιουργεί χώρο για διάλογο σχετικών θεμάτων για τους συνεργαζόμενους οργανισμούς. Είναι, επίσης, να ενημερώνει διαφορετικά τμήματα των Ηνωμένων Εθνών, εθνικές κυβερνήσεις, μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινή γνώμη για τη φύση, τις αξίες και τις δραστηριότητες που πραγματοποιούνται από τους συνεταιρισμούς φροντίδος υγείας. Επιπλέον, αγωνίζεται να προωθήσει τα συστήματα φροντίδος υγείας που βασίζονται σε συνεταιριστικούς οργανισμούς και συνεργάζεται με οργανισμούς της ICA (Διεθνής Ένωση Συνεταιρισμών). Ιδρύθηκε το 1996 και συγκεντρώνει ομοσπονδίες συνεταιρισμών υγείας σε δέκα χώρες. (http://www.ica.coop/ihco/index.html)

ILO
Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας είναι το εξειδικευμένο γραφείο των Ηνωμένων Εθνών που επιδιώκει την προώθηση της ευπρεπούς εργασίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και διεθνώς αναγνωρισμένα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα. Ιδρύθηκε το 1919 και το 1946 έγινε το πρώτο εξειδικευμένο γραφείο των Ηνωμένων Εθνών. Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας υιοθετεί διεθνή πρότυπα εργασίας με τη μορφή Συμβάσεων και Συστάσεων που θέτουν τα πρότυπα για τα βασικά δικαιώματα εργασίας. Εξασφαλίζει μεταξύ άλλων τεχνική βοήθεια μέσω του τμήματος κοινωνικής ασφάλισης. (http://www.ilo.org/)

STEP
Το STEP (Στρατηγικές και Εργαλεία ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό και στη φτώχεια) είναι πρόγραμμα του τμήματος κοινωνικής ασφάλισης της ILO. Τοποθετεί τη δράση του για κοινωνική ασφάλιση και προστασία στο πλαίσιο ενάντια στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Το πρόγραμμα αυτό διαδίδει μηχανισμούς που στοχεύουν την προώθηση της κάλυψης σε αυτούς που έχουν αποκλειστεί από την κοινωνική ασφάλιση. Το STEP υποστηρίζει την οργάνωση εθνικών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης που στηρίζονται στην αποτελεσματικότητα, στη δικαιοσύνη και στην αλληλεγγύη. (http://www.ilo/public/english/protection/socsec/step/index.htm)


(Η μετάφραση έγινε από τη Γραμματεία Δ.Σ. Τ.Υ.Π.Ε.Τ. - Ελένη Μ. Αλεξανδρή
Νοέμβρης 2007)