ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ...

(Δημοσίευση: 12 Ὀκτωβρίου 2007)

Αγαπητέ Μίμη,

Οι ικανότητες σου στο πλευρό του καιροσκοπισμού. ΓΙΑΤΙ;

«εν αρχή ην το timing» ή «το παν στην πολιτική είναι ο χρόνος» ή «την ιστορική φράση του Λένιν «στις 24 είναι πολύ - πολύ νωρίς, στις 26 πολύ - πολύ αργά».

Μπορεί όλοι να επικαλεσθούν τη φράση του Λένιν; Μπορεί δηλαδή ΟΛΟΙ να τον ενδυθούν; Είναι δηλαδή πρωθύστερο το timing (και μάλιστα το παν) από το «εν αρχή είναι ο λόγος»; Δηλαδή από το ερώτημα: «το έχεις το θέμα;» για να μας το πεις στην ώρα του;

«Θα θυμάστε ότι πρώτος έθεσα το κριτήριο της ‘εκλεξιμότητας' στην επιλογή της ηγεσίας αλλά ήταν μόνο το μισό από τα ‘έξι' αλληλοεξαρτώμενα κεντρικά προβλήματα που έφερε στην ημερήσια διάταξη η ήττα.» Ναι, πως δεν το θυμόμαστε, και το έθιξες πολύ νωρίς και στην εκπομπή με τον Τσίμα ως πρώτο κριτήριο !!!! Πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι ο ορισμός του καιροσκοπισμού.

«Το κριτήριο της ‘εκλεξιμότητας' σε συνθήκες πραγματικής εκλογικής μάχης κι όχι εικονικής, των γκάλοπ, δεν επιβεβαιώνεται αν δεν κατακτήσει ο ηγέτης ένα υψηλότερο βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης.» Αυτό ως τι; Ως τεχνική; Μπορεί ας πούμε ο εκσυγχρονισμός ή ο φιλελευθερισμός να παράγει συναισθηματική νοημοσύνη;

Να ξέρεις πάντως ότι timing & εκλεξιμότητα είναι ΤΕΧΝΙΚΕΣ και μάλιστα κακές αν δεν «το έχεις το θέμα».

«Ένας ηγέτης της Αριστεράς πρέπει να κάνει τη μαθητεία του στον πόνο.» Εμπνευσμένη και καλή παρατήρηση. Αυτό συμπυκνώνει δημιουργικά και το χρόνο και τον τόπο σε αντίθεση με τα προηγούμενα.

«Ανάλογα σφάλματα ελλιπούς συναισθηματικής νοημοσύνης διέπραξαν συχνά οι συγγραφείς των ομιλιών του Προέδρου το κρίσιμο εκλογικά 2007, ειδικά μ' ένα μονότονο καταγγελτικό λόγο ασύμβατο με το χαρακτήρα του Γιώργου Παπανδρέου.» Είναι αλήθεια αυτό που υπογραμμίζεις. Σου θυμίζω όμως ότι σε μια εκπομπή στην T.V αμέσως μετά το κάψιμο της σκοπιάς στον Άγνωστο Στρατιώτη, ωρυόσουν καταγγελτικά και μονότονα και ασύμβατα βεβαίως με εσένα λέγοντας ότι γι' αυτό το επεισόδιο έπρεπε να παραιτηθεί η κυβέρνηση !!! Θυμάσαι;

«Το μήνυμα Βενιζέλου - «εγώ κερδίζω εκλογές», «επιστροφή  με μένα στην εξουσία» - στη συνείδηση μεγάλου μέρους της κομματικής βάσης αυθόρμητα αλλοιώθηκε και ακούστηκε κυνικά ‘με μένα μόνο θα συνεχιστεί το πάρτυ'. Αυτή η κυνική παρερμηνεία είναι καταστροφική για τις προοπτικές του ΠΑΣΟΚ μέσα στη γενικευμένη αντιπολιτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία.». Όχι Μίμη εδώ εσύ παρερμηνεύεις αυτό που σε όλους είναι καταφανές και αληθές. Δεν αλλοιώθηκε αυθόρμητα, ούτε ακούστηκε κυνικά. Απλώς ΕΤΣΙ ΕΙΠΩΘΗΚΕ και κατανοήθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΠΩΘΗΚΕ.

Με υπότιτλο «η ‘μετατόπιση παραδείγματος' στην σοσιαλιστική αριστερά» αναφέρεσαι μέσα στο κείμενο στον «δημιουργικό αναθεωρητισμό» και στην «ανάγκη ριζικής μετατόπισης του ‘σοσιαλδημοκρατικού παραδείγματος' στην Ευρώπη και τον κόσμο». Γιατί το άλλαξες; Δεν είναι εύκολη σήμερα η κατανόηση της αποτυχίας της σοσιαλδημοκρατίας; Γιατί να το θολώσουμε κι άλλο; Για τη σοσιαλιστική αριστερά μας λες στον υπότιτλο.

«η ολέθρια υποτίμηση του ‘αντιπάλου'», «Με τον ίδιο τρόπο στο ΠΑΣΟΚ με ασύλληπτη αυταρέσκεια και αλαζονεία υποτιμούσαν τον Καραμανλή.». Πολύ σωστά. Βρίσκεις άραγε εδώ μέρος του εαυτού σου Μίμη; Ναι ακριβώς εδώ, υπάρχει θέμα που να σε αφορά;

«Ειδικά όταν πρόκειται για έναν Παπανδρέου .... Είναι ολέθρια ψευδαίσθηση και ύβρις ότι μπορεί κάποιος παράγοντας, όσο ισχυρός και να είναι, να πιστέψει ότι θα τον σύρει ως νεκρό Έκτορα πίσω από το άρμα του και να τον υποχρεώσει σε ταπεινωτική παραίτηση» Ως νεκρό και ως υπόδικο; Επειδή τα λες ωραία και χοντρά δες τα και ως αυτοκριτική, δεν θα χάσεις.

Κλείνοντας δυο λόγια μόνο από καρδιάς. Έχεις αδιαμφισβήτητες ικανότητες και γνώσεις. Εξίσου αδιαμφισβήτητο, για μένα που σε παρακολουθώ, είναι η έλλειψη αυτογνωσίας και η συνεχής ροπή που σε διακατέχει προς τον καιροσκοπισμό. Το κείμενο σου το σκιάζουν αναρίθμητα καλυμμένα ΕΓΩ μέσα από φράσεις «έχω πει», «όπως είχα πει», «έχω αναλύσει», «έχω απαντήσει», «είχα προβλέψει» κ.ο.κ Είναι γεγονός ότι έχεις πει, όπως και άλλοι, μια σειρά εύστοχα πράγματα. Τα έλεγες και σε φάσεις όπου ΕΠΡΑΤΤΕΣ το αντίθετο (π.χ με Μάνο και Ανδριανόπουλο). Έχεις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ λύσεις πέραν από ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ λύσεων;. Τι συμβαίνει και απομακρύνεσαι συνεχώς από μια θεμελιακή ανάγκη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ; «...παθολογική βεβαιότητα και αυτοπεποίθηση...»;

Είναι δυνατόν ο ίδιος σου ο λόγος να λειτουργεί χειραφετιτικά προς άλλους και να μην αγγίζει εσένα;

Με εκτίμηση

Αλέξανδρος Παπασωτηρίου, Οκτώβριος 2007


ΠΑΛΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ:

	1. 21-12-2008 13:39
	μα τι έγινε. Ε καλά, ο Ανδρουλάκης έχει τις απόψεις του. Και ο κύριος Παπασωτηρίου τις δικές του. Είναι άραγε δόκιμο να σχολιάζονται δι΄αρθρογραφίας οι σκέψεις ή τα έργα το ενός και του άλλου? Όλη η προβληματική των καιρών να εξαντλείται στο τι λέει και τι κάνει ο Μίμης και για ποιό λόγο? Ας ασχοληθούμε με κάτι πιό σοβαρό ρε παιδιά.

Λεωνίδας Κουμπούρας