ΠΟΙΗΣΗ (5)

Ὑπάρχουν  ἐ ν ν ο ι α κ ὲ ς  γλῶσσες, ὅπως ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ ἡ γερμανική, καὶ γλῶσσες ἐμπειρικο-περιγραφικὲς, ὅπως ἡ ἀγγλική. Τὶ γλῶσσα εἶναι ἡ νέα ἑλληνική; Τὸ ἐρώτημα δὲν ἀπευθύνεται στὸν κ. Μπαμπινιώτη.

Μέχρι να τὸ ἀπαντήσουν οἱ διάφοροι, μποροῦν νὰ ἀναρωτηθοῦν πῶς μιλοῦν καὶ γιὰ ποιὸ πρᾶγμα, παναπεῖ τί σόι Κόσμον θέλουν:

Οἱ κρατολαλοῦντες: Ταυτοποίηση ἢ ταύτιση;

Οἱ διεθνοκονομολαλοῦντες: παγκοσμιοποίηση ἢ παγκοσμίωση;

Οἱ λαολαλοῦντες: φτωχοποίηση ἢ ἐκπτώχευση;

Οἱ νομολαλοῦντες: δοσοποίηση ἢ ἐκδοσισμό;

Οἱ τεχνικολαλοῦντες: ὑπογειοποίηση ἣ ὑπογείωση;

Οἱ δημοτολαλοῦντες: ἠπιοποίηση ἢ ἐξομάλυνση;

Οἱ φιλοσοφολαλοῦντες: ὀντολογοποίηση ἢ ἐξοντολογισμό;

Μποροῦν νὰ παρατεθοῦν καὶ ἄλλα ἐρωτήματα: καθολικοποίηση ἢ καθολίκευση (κατὰ τὸ γενίκευση, εἰδίκευση, μερίκευση, ἀτομίκευση); Μοντερνοποίηση ἢ ἐκμοντερνισμὸς, καὶ πάει λέγοντας. - Γιὰ ἐπίδοξους/ἐπίδοξες συγγραφεῖς Εἰσαγωγῶν στὸν Σίλλερ, πάντως, δὲν ὑπάρχει ἐρώτημα, πιθανῶς δὲ οὔτε καὶ γιατριά. Νὰ τρέξουν νὰ γραφοῦν στὴν Πρώτη Δημοτικοῦ, νὰ μάθουν τὰ βασικὰ τῆς γλώσσας, πρὶν ξανασκεφθοῦν νὰ μᾶς εἰσάγουν στὴν Αἰσθητικὴ καὶ στὴν ἰδὲα τοῦ ὡραίου. _Γ.Φ.Φ. (17.03.2012)