ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ὡς ὁ ἐξανθρωπισμὸς τῆς ἐπανάστασης

Ἡ παρατεταμένη «ἐβδομάδα» τῶν Παθῶν ἀναζητεῖ στὰ ἄγνωστα καὶ ὀνειρικά της σχήματα τὴν Ἀνάσταση.

«Πολλοὶ προοδευτικοί, παράξενο δὲν εἶναι;» καὶ ἀριστεροὶ τοὺς πέφτει βαρειὰ ἡ μεταφυσικὴ καὶ ἀναζητοῦν μὲ ὀρθολογικά, σχεδὸν στρατιωτικά, βήματα τὴν Ἐπ-ανάσταση.

Νὰ καβατζάρουμε, σοῦ λένε, τὸ Νῦν τῶν θεσμῶν καὶ τῆς οἰκονομίας καὶ γιὰ τὸ Ἀεὶ ὅ,τι περισσέψει ἀπὸ τὶς ταφόπλακες τῶν ἐχθρῶν μας.

Ἡ κοινωνική σύγκρουση εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ ἡ βία ὡς ἕνα βαθμό. Τὸ περιεχόμενο ὡστόσο τῆς σύγκρουσης καὶ τὸ μέγεθος τῆς βίας δὲν εἶναι τὸ ἴδιο ἀναπόφευκτα, ἀφοροῦν τὴν οὐσία τῆς ἀνθρώπινης παρουσίας καὶ θέλησης. Τὴν ψυχική, μορφωτική καὶ ἱστορική της διάθεση.

Δὲν γίνεται, ἔτσι, πιὸ συνεπὴς ἡ κοινωνικὴ σύγκρουση ἢ πιὸ ταξικὴ μὲ πυροβολημένους στὴν πλάτη. Χάσκει ἀπ' τὸ Κακὸ καὶ τ' Ἄδικο τῆς ἐπιτυχίας της. Πνίγεται μέσα στὸν χαμὸ τῶν νέων τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ καταγγέλλει τὴν βιαστική τους ὕπαρξη.

Ὑπεριστορικὸ δίδαγμα-φῶς ἡ Ἀνάσταση θὰ ἔπρεπε νὰ μιλᾶ βαθύτερα στὶς ψυχὲς τῶν ἀριστερῶν γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἐχθροῦ. Θὰ ἔπρεπε νὰ συντονίζεται Λογικὰ καὶ Ὀνειρικὰ ταυτόχρονα μὲ τὶς βαθύτερες ἀξιώσεις μιᾶς κοινωνίας. Ἡ ἐξαφάνιση τοῦ ἀντίπαλου, τὸ «δὲν κρατᾶμε αἰχμαλώτους» γιὰ λόγους τακτικῆς (!), κάνουν τὸ κοινωνικὸ τοπίο Γολγοθᾶ καὶ τὴν ἐπανάσταση σταύρωση χωρὶς Ἀνάσταση.

Ἡ ἐπανάσταση χωρὶς ἀναστάσιμη λογικὴ πραγματώνεται ὡς χημειοθεραπεία._Α.Β. (11.04.2012).