(Δημοσίευση: 7 Ἰουλίου 2011) Ἡ πολιτικὴ ἀπόφαση τῆς Σπίθας Χαλανδρίου-Βριλησσίων ποὺ πάρθηκε στὶς 27 Ἰουνίου 2011 γιὰ τὴν κρίση καὶ τὴν στροφὴ τῆς Σπίθας-Κίνησης Ἀνεξαρτήτων Πολιτῶν.

(Δημοσίευση: 30 Ἰουνίου 2011). Ο Δημήτρης Τζουβάνος ἐπιχειρεῖ τὸ περίγραμμα μίας πολιτικῆς διεξόδου. Στὴν πραγματικότητα, λέει, τὸ ἀναγκαῖο μεῖγμα δὲν ἀφορᾶ οἰκονομικὰ μέτρα, ἀλλὰ τὸν συνδυασμό τους μὲ πολιτικὲς ἐξελίξεις, ἀναγκαῖες πλέον γιὰ τὴν ἐπιτυχία ὁποιασδήποτε οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Πρόκειται γιὰ τὴν ἔμπρακτη κριτικὴ τῆς φιλελεύθερης πολιτικῆς οἰκονομίας, τὴν πολιτική δηλ. ὑπέρβαση τοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ στὶς δὺο ἐναλλασσόμενες ἢ μειγνυόμενες ἐκδοχές του, τὴν νεοφιλελεύθερη καὶ τὴν κεϋνσιανή.

Καὶ συνεχίζει: Ἡ κατεύθυνση βεβαίως δὲν εἶναι οὔτε ὁ ἀποτυχημένος κρατισμὸς τῆς σταλιναριστερᾶς οὔτε ὁ λαϊκιστικὸς παρασιτισμὸς τῆς κεϋνσιαριστερᾶς, ἀλλὰ "ἕνα δημοκρατικὸ σύστημα εὐθύνης, συμμετοχῆς καὶ δημιουργίας, ὡς ἐθνικὴ καὶ διεθνὴς ἐναλλακτικὴ στὴν κεφαλαιοκρατία..." Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ Ἀντίφωνο.

(Δημοσίευση: 6 Ἰουνίου 2011) Ἄρθρο-παρέμβαση τοῦ Δημήτρη Τζουβάνου ποὺ ἀνιχνεύει τοὺς ὅρους τῆς (δύσκολης) διεξόδου ἀπὸ τὴν κρίση. Καθιστᾶ σαφὲς ὅτι ἡ κρίση δὲν εἶναι μόνο -οὔτε ἴσως κυρίως- οἰκονομική, ἀλλὰ ὁλικὴ καὶ τὸ νῆμα τῆς ἀναγκαίας ἀπάντησης πρέπει νὰ ἀναζητηθεῖ στὶς πολιτικὲς τομὲς ποὺ ὑπερβαίνουν τὸ πολιτικὸ σύστημα. Ἐγράφη στὶς 2 Ἰουνίου καὶ πρωτοδημοσιεύθηκε στὶς 6 Ἰουνίου στὸ καλὸ Ἀντίφωνο (Γ.Φ.Φ.)

(Δημοσίευση: 4 Ἰουνίου 2011) Ὁ Μίκης στὰ Προπύλαια, στὶς 31 Μαΐου 2011.

(Δημοσίευση: 4 Φεβρουαρίου 2011).Τὸ κείμενο ἀποτελεῖ μικρὴ προσωπικὴ προσπάθεια συμβολῆς τοῦ φίλου Δ.Τ. στὰ πρῶτα βήματα τῆς ΣΠΙΘΑΣ, ὡστόσο  ἀνοίγεται σὲ εὐρύτερα θέματα τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς κοινωνίας (μεταναστευτικό κ.λπ). Ἐγράφη στὸ πλαίσιο τῶν συζητήσεων ποὺ ἔχουν ἀρχίσει πρωτοβουλιακῶς ἀνάμεσα στὰ μέλη τῆς ΣΠΙΘΑΣ, δηλαδὴ τῶν πολιτῶν ποὺ ἀνταποκρίνονται ἤδη στὸ κάλεσμα τοῦ Μίκη.

(Δημοσίευση: 4 Φεβρουαρίου 2011)

(Δημοσίευση: 4 Φεβρουαρίου 2011)

(Δημοσίευση: 4 Φεβρουαρίου 2011).Συμβολὴ στὶς συζητήσεις ποὺ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει μεταξύ τῶν πολιτῶν ποὺ ἀνταποκρίνονται στὸ κάλεσμα τοῦ Μίκη καὶ οἱ ὁποῖες αφοροῦν τὴν ταυτότητα καὶ τὴν λειτουργία τῆς Σπίθας, τὶς κατευθύνσεις δράσης της καὶ ἄλλα κρίσιμα κεντρικὰ σημεῖα τῆς Κίνησης.

(Δημοσίευση: Δεκέμβρης 2010) Προσφώνηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου ἐνώπιον τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας (05.10.2010). Μία σημαντικότατη παρέμβαση ποὺ ἐπανατοποθετεῖ ὄχι μόνο τὶς ποιμαντικὲς καὶ προνοιακὲς πλευρές τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἀναζητᾶ τὸ σύγχρονο περιεχόμενο τοῦ πατριωτισμοῦ καὶ ὑπενθυμίζει τὴν οἰκουμενικὴ  καὶ πανανθρώπινη διάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας. Μία παρέμβαση ποὺ τὸ παρακμιακὸ πολιτικὸ σύστημα ἔσπευσε πανικόβλητο νὰ ὑβρίσει (Γ.Φ.Φ.).

(Δημοσίευση: 2 Δεκεμβρίου 2010) Κίνηση Ἀνεξάρτητων Πολιτῶν μὲ τὸ ὄνομα Σπίθα, ἵδρυσε  μὲ ὁμιλία του ὁ Μίκης, χθὲς  1η Δεκεμβρίου 2010 καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ συμμετάσχουμε.
Ἡ κίνηση δὲν ἀποσκοπεῖ σὲ δημιουργία κόμματος, ἀλλὰ στὴν δραστηριοποίηση τῶν πολιτῶν μὲ στόχο τὴν Ἐθνικὴ Ἀνεξαρτησία, τὴν Λαϊκὴ Κυριαρχία καὶ τὴν Πατριωτικὴ Ἀναγέννηση.  Ἀναγέννηση ἀναγκαία μπροστὰ στὰ χτυπήματα ποὺ δέχονται ἤδη ἡ Ἐθνική Ἀνεξαρτησία καὶ ἡ Λαϊκὴ Κυριαρχία, καθὼς καὶ μπροστὰ στοὺς περαιτέρω μεγάλους κινδύνους ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα.

(Δημοσίευση: 24 Νοεμβρίου 2010) Τὸ κυριότερο στήριγμα τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς παραμένει ὁ μῦθος τῶν δῆθεν προτάσεων καὶ ἀντιστάσεων, μὲ κορύφωση τὴν ἀντι-μνημονιακὴ φιλολογία καὶ τὴν μέσω αὐτῆς ἀκινητοποίηση τῆς κοινωνίας. Ἀνατομία τῶν ἀδιεξόδων τοῦ τυφλοῦ ἀντι-Μνημονιακοῦ μετωπισμοῦ καὶ τοῦ ἐγκλωβιστικοῦ διλήμματος "ἢ Μνημόνιο, ἢ ἀντι-Μνημόνιο".

(Δημοσίευση: 17 Οκτωβρίου 2010) Ἡ εὔκολη λύση θὰ ἦταν νὰ τ' ἀποδώσουμε ὅλα στὴν «κακούργα» κοινωνία ἢ στὸν τρόπο ζωῆς ἢ στὸν πολιτισμὸ τῆς βίας. Ἐξίσου εὔκολο θὰ ἦταν νὰ τὰ χρεώσουμε ὅλα στὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Γιάννης Πανούσης, γράφοντας εἰδικῶς γιὰ τὸν Φυλλομάντη, σχολιάζει τὶς προφάσεις ποὺ καταργοῦν τὴν ἀτομικὴ εὐθύνη.

(Δημοσίευση: 17 Οκτωβρίου 2010) Ἡ προκατάληψη ἢ ἡ ἀρνητικὴ πρόσληψη τοῦ ἄλλου ἢ τῆς ὁμάδας του καταλήγουν σὲ  ἐγκλήματα μίσους, χωρὶς νὰ ξεχνοῦμε καὶ τὰ ἐγκλήματα μίσους ποὺ ἐμπεριέχουν καὶ τὸ στοιχεῖο τῆς ἀποστολῆς ἢ καὶ τῶν ἀντιποίνων. Ὁ Γιάννης Πανούσης γράφει γιὰ τὸν φυλλομάντη.

(Δημοσίευση: 1 Αὐγούστου 2010) Τί θὰ πεῖ γνώση; Ὁ Μάριος Μπέγζος σὲ ἕνα παληότερο ἄρθρο του ἰχνογραφεῖ τὴν περιδιάβαση τῆς νεωτερικότητας στὶς διάφορες θεωρίες γιὰ τὴν γνώση: ἀπὸ τὸ "γνωρίζω σημαίνει κατέχω" ποὺ στάθηκε τὸ πρόσταγμα τῆς ἀναδυόμενης Νεωτερικότητας κατὰ τὴν Ἀναγέννηση, μέχρι τὸ "γνωρίζω σημαίνει μετέχω" ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἐλευθερωτικὸ διακύβευμα τῆς ἐποχής μας. Τὸ ἄρθρο ἀναδημοσιεύουμε ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς (Ἀλ.Βαρβ.)

(Δημοσίευση: 1 Αὐγούστου 2010) Παληότερα εἶχε ξεκινήσει στὸν φυλλομάντη ἐνδιαφέρουσα συζήτηση γιὰ τὴν εὐθανασία, μὲ ἀφορμὴ σχετικὸ ἄρθρο τοῦ Π. Τζανετῆ. Σήμερα, κατὰ τὴν ἀργόσυρτη διάρκεια τῶν δύσκολων θεμάτων, δημοσιεύουμε ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβύτερου Νικόλαου Λουδοβίκου στὴν Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἕλλάδος (2007). Τὸ ἐνδιαφέρον της ἑστιάζεται στὴν προσοχὴ μὲ τὴν ὁποία καταγράφονται οἱ ἀπόψεις καὶ ἡ ἐξέλιξή τους, καθὼς καὶ στὴν ἀντιδογματικὴ ἔκκλησή της. 
Ὁ συγγραφέας δὲν ἀνήκει σὲ ὅσους (ὑπάρχουν σὲ διάφορα περιβάλλοντα) θεωροῦν ἕνα θέμα "φυσιολογικὰ λυμένο" μὲ τὴν ἁπλῆ ὑπαγωγή του στὸ ὅλον μιᾶς ἀντιλήψεως (δηλ. τῆς κοσμοθεωρίας τους). Δὲν εἶναι βέβαια ἄγνωστος, ἰδίως σὲ ὅσους ἀναζητοῦν γόνιμη σκέψη. Ἐξαιρετικὰ εὐρὺς μὰ καὶ ἰδιαίτερα διεισδυτικός, ἤρεμος μὰ μὲ σπάνια αἴσθηση τῶν ἑκάστοτε κυβευμάτων (τῶν μετώπων, θὰ λέγαμε μὲ τὴν παληὰ πολιτικὴ ἀργκό), ὁ π. Ν. Λουδοβῖκος ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐνδιαφέροντες φιλοσόφους τῆς ἐποχῆς μας. Τὸ σημαντικὸ ἔργο του ἀποτελεῖ πόρο (ἕναν πόρο) ἀναζήτησης ἐξόδου άπὸ τὴν ἀπορία τῆς κοινωνικῆς καὶ ἀνθρωπολογικῆς θεωρίας (Γ.Φ.Φ.).

(Δημοσίευση: 1 Ἰουνίου 2010) Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ὁ Δ.Τ. ἀνασκοπεῖ τὶς ἐξελίξεις τοῦ μήνα ποὺ πέρασε, ἀπὸ τὴν σκοπιὰ τῆς ἀναγκαὶας πολιτικῆς άλλαγῆς καὶ σὲ συνέχεια προηγούμενης ἀρθρογραφίας του. Σχολιάζει, ἔτσι, τὰ βασικά τους στοιχεῖα καθὼς καὶ τὰ κυρια ἐπίδικα τῆς ἐπόμενης περιόδου (Γ.Φ.Φ.).

(Δημoσίευση: 31 Μαΐου 2010). Ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη καὶ ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη τοῦ Ἀμερικανοῦ συγγραφέα Michael Albert στὸν Στέλιο Ἑλληνιάδη. Ὁ Albert συγγράφει ἐπίμονα γιὰ τὸ "μετὰ τὸν καπιταλισμό". Ἔργα του εἶναι μεταξὺ ἄλλων τὸ "Parecon. Life Capitalism" (2002) καὶ τὸ "Realizing Hope: Life Beyond Capitalism". Εἶναι ἐμπνευστὴς τῆς «συμμετοχικῆς οἰκονομίας». Στὰ ἑλληνικὰ κυκλοφορεῖ τὸ βιβλίο του Ἡ πραγμάτωση τῆς ἐλπίδας, ἐκδ. ΚΨΜ. Περισσότερα στὸ Ζ Communications. Τὴν συνέντευξή του ἀναδημοσιεύουμε ἀπὸ τὸ http://edromos.gr.

(Δημοσίευση: 13 Φεβρουαρίου 2010) Ἕνα περαιτέρω σχόλιο πάνω στὸ κείμενο τῆς σύνταξης μὲ τίτλο "Ζοῦμε μία ἱδρυτικὴ ἐποχή". Προβληματίζεται, ὅπως ὅλοι μας ἄλλωστε, πάνω στὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι "ἱδρυτικά"; Ποιὲς ἰδέες κυοφοροῦνται στὴν νὲα γενιά; Ποιὸν Λόγο ἐκπέμπει τὸ ἔνοπλο ἀντάρτικο; Μποροῦμε νὰ ἀκούσουμε ἐπὶ τῆς οὐσίας τὴν ἄρνηση ποὺ διατυπώνεται;

Δημοσίευση: 28 Ἰανουαρίου 2010). Σὲ παληότερο κείμενό του, τὴν «Κρισιολογία..» (Ἀπρ2009), ὁ Δημήτρης Τζουβάνος ἀναλύει τὰ ἐσώτερα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ὡς δομικῆς κρίσης τοῦ συστήματος, καὶ τὴν εἰδικότερη σχέση της μὲ τὶς συστημικὲς κι ἀντισυστημικὲς πολιτικές.

Τώρα, στὸ νέο του κείμενο, ἑστιάζει εἰδικότερα στὴν  Δημοσιονομικὴ κρίση, τὴν σχέση Δημόσιας κι Ἐθνικής Οἰκονομίας, καὶ τὴν κοινή τους κρίση στὴν χώρα μας εἰδικότερα. Ἰδιαίτερη ὅμως σημασία ἔχει ἡ πρόταση διεξόδου ποὺ ἀκολουθεῖ, καὶ ποὺ τεκμηριώνει περαιτέρω μία προηγούμενη κατάθεσή της, στὸ «Ποιὸ φορεῖο θὰ μᾶς κουβαλήσει...» τοῦ ἴδιου (Σεπτ2009). Πρόταση ποὺ μάλιστα συνοδεύεται κι ἀπὸ ἐνδιαφέρουσες ἐξειδικεύσεις.

Τέλος, χρειάζεται νὰ ἐπισημάνουμε πὼς οἱ προτάσεις καὶ θεωρητικὲς προσεγγισεις τοῦ Δ.Τ., ἀνεξάρτητα ἀπ' τὴν εἰδικότερη ἀξιολόγησή τους ποὺ ἀνήκει στὸν κάθε ἀναγνώστη, τοποθετοῦνται στὸ ἐπίκεντρο τοῦ κοινωνικοπολιτικοῦ ζητήματος σὲ ἐθνικό καὶ διεθνές ἐπίπεδο. Τοποθετοῦνται, μάλιστα, μὲ τρόπο ποὺ ξεπερνᾶ ἐπαναλήψεις καὶ ἁπλοῦς σχολιασμούς, παρουσιάζοντας ἔτσι ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον (Γ.Φ.Φ).

(Δημοσίευση: 24 Ἰανουαρίου 2010) Πρόκειται γιὰ σημειώσεις, ἐκτεταμένες εἶν' ἡ ἀλήθεια, ποὺ γράφηκαν κυρίως γιὰ νὰ βοηθηθεῖ ἡ προσέγγιση τῶν θεμάτων. Σιγὰ-σιγὰ ὅμως ἄνοιγαν τὰ ἐρωτήματα ἀντὶ νὰ συμμαζεύονται, τὸ ἕνα ἔφερνε ἀναγκαῖα τὸ ἄλλο. Ἔχθρα καὶ ἑλληνικότητα, ἔχθρα καὶ πολιτικὴ θεωρία, ἔχθρα καὶ προτάγματα ἐλευθέρωσης... Δὲν πρόκειται παρὰ γιὰ σημειώσεις, κι ἡ δημοσίευσή τους σκοπεῖ τὴν ὑποκίνηση τῆς συζήτησης.
Γιὰ λόγους εὐχρησίας καὶ εὐκολίας τοῦ ἀναγνώστη τὸ κείμενο ἀναρτᾶται σὲ τέσσερα κομμάτια. Σχόλια καὶ διάλογος μποροῦν νὰ γραφοῦν κάτω ἀπὸ τὸ τελευταῖο μέρος (Γ.Φ.Φ).

(Δημοσίευση: 24 Ἰανουαρίου 2010)

(Δημοσίευση: 24 Ιανουαρίου 2010)

(Δημοσίευση: 14 Ἰανουαρίου 2010) Ἡ κυρία Θάλεια Δραγώνα θέλησε νὰ ὑπερασπισθεῖ τὸ ἐπιστημονικό της κῦρος ἀπευθυνόμενη στὸν Μίκη. Καὶ ἔλαβε τὴν ἀπάντηση...

(Δημοσίευση:13 Ιανουαρίου 2010) Τὸ πρόσφατο γράμμα τοῦ πάντοτε ἀγωνιοῦντος καὶ ἀγωνιζόμενου Μίκη στὸν Στέφανο Ληναῖο.